Selam,gecen bolumun oy siniri dolmamisti ama yine de cok iyi bir yazar oldugum icin yb atiyorum 🤭
Sınır; Oy:30 Yorum:20
İyi okumalar!!
***
Elinde ki kar küresine baktı uzun uzun ve derin bir nefes alıp kafasını cama çevirdi.
Bugün Lee Minho'nun doğum günüydü.
Doğum günlerinden nefret ederdi,insan neden doğduğu bir günü sevsin ki? Acı çekmek için bu hayata gelmiş her insan için bu lanet olası günler berbattır.
Eğer Minho'nun seneler önce bugün bir şansı olsaydı, inanın ki hiç hayata gelmeyi seçmezdi.
Fakat bazı şeyler bizim elimizde değildir,
Hayata gelirken "bu lanet olası dünya için hazır mısın?" diye sorulmaz kimseye.
Ve evet,bu dünya öyle bir yer ki;bir lav düşünün o sıcak ateşin içine yavaş yavaş batıyorsunuz. Bir daha çıkmamak üzere.
Derin düşünceleri bozan Minho'nun çalan telefonuydu,irkildi ve masada duran telefonuna baktı.
Uzandı ve kim olduğuna bakmadan telefonu açtı,tek arayacak kişi vardı zaten.
"Naber doğum günü çocuğu?"
Ve işte Changbin.
"İyi."
"Sağol sorduğun için,bende iyi." Dedi, Changbin.
Minho göz devirdi ve ayağa kalkıp mutfağa yürüdü,bir yandan da Changbin'in saçma doğum günü partisi planını dinliyordu.
Fakat arkadaşının hevesini kırmak istemediği için susuyordu.
"Ve sonra da ışıklandırma yaparız,hm? Ne dersin? Ay, çok güzel olacak!"
Bunların hepsini kendi iyi hissetsin diye yaptığını biliyordu.
"Olur, güzel olur." Hevesli gözükmeye çalışıyordu,ne kadar olursa işte.
"Keşke Seungmin'de burada olsaydı."
Changbin konuştuğu zaman Minho onayladı. Bu konuda ona gerçekten katılıyordu,Seungmin'i oldukça özlemişti Minho.
"Keşke."
"Her neyse,ben gelirim bir kaç saate bir yere ayrılma!"
Telefonu koltuğa fırlattı ve odasına doğru yürüdü, yatağına uzanacakken dolabının üzerinde ki kutu dikkatini çekti.
Aylar önce oraya koyduğu ve açmaya cesaret edemediği kutu.
Derin bir nefes aldı ve kendini sakinleştirip bir sandalye aldı.
Üzerine çıktı ardından da kutuya uzandı, üzeri tozlar ile kaplanmıştı.
Erkek evi olunca temizlik yapmaya üşeniyorlardı..Ama Minho Changbin'in pis olduğunu düşünüyordu sadece.
Kutuyuda alıp yatağa oturdu, yavaş yavaş kapağını açtı ve içindekilere değmeden göz gezdirdi.
"Oh.." gördüğü fotoğraf ile biraz durdu ve gözlerinin dolmasına izin verdi.
Bu Jisung idi,lise zamanlarında çektiği bir fotoğraftı. Jisung fazla fazla ısrar etmiş, Minho'ya zorla kendi fotoğrafını çektirmişti ve fotoğrafta da sanki haberi yokmuş gibi davranmıştı. (Fotoğraf en sonda)
Gözleri dolu dolu gülümsedi Minho,aylar geçmiş ama Jisung'dan bir haber bile alamamıştı.
Sadece en son Changbin aracılığıyla,Jisung'un Jeongin ile sevgili olduğunu öğrenmişti. Duyduğu zaman hayal kırıklığı onu baştan aşağı sarmıştı fakat bunu hak ettiğini düşündü.
Belki de onların hikayesi bu kadardı?
Sonra fotoğrafın arkasını çevirdi,Jisung'un el yazısıyla yazılmıştı bu yazı.
"Minho ve ben çok yakışıyoruz!"
Bununda bir anısı vardı tabii, gördüğü her şey Minho'ya Jisung'u hatırlatıyordu.
O zaman fotoğrafı çektikten sonra Jisung ısrarla bakmak istemiş ve bakmıştıda. Sonra ikili sohbet ederlerken yanlarından geçen bir çocuktan,ikisinin gerçekten çok yakıştığına dair bir cümle duymuşlardı. Bunu duyan Jisung ise hemen dalga geçmeye ve ima yapmaya başlamıştı. Aklına geldiği gibi de fotoğrafın arkasına o cümleyi yazmıştı işte. "Minho ve ben çok yakışıyoruz!"
