"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ခန့်မိုး"
"ရပါတယ်ဗျ"
အိမ်ရှေ့နားမရောက်ခင်နားလေးမှာနွေကကားကိုရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ဘာလို့လဲဆိုအိမ်ရှေ့မှာcctvတက်ထားတာကြောင့်သူသာကြည့်မိရင်ခန့်မိုးလာပို့တာဆိုတာကိုကြိမ်းသေသိလိမ့်မည်။
"သွားလိုက်ပါအုန်းမယ်ကိုမိုး"
"ကောင်းပါပြီးနွေ"
နွေတို့လည်းကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ကြပြီးအိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ကြ၏။ခန့်မိုးလည်းနွေတို့အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့အထိကိုကြည့်ပြီးမှထွက်သွား၏။
"ပြန်လာပါပြီးလာမမလေး"
"အင်း၊ဒီမှာ ဉီးအတွက်မုန့်ရယ်ကော်ဖီထုတ်တွေရယ်အအေးတွေရယ်"
"အားနာစရာကြီးမမလေးရယ်!"
"ရပါတယ်၊မမလေးလို့မခေါ်ပါနဲ့ဆို၊သူများတွေခေါ်သလိုချမ်းလို့ပဲခေါ်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ မမ..အော်၊ချမ်း"
"ဟီးဟီး၊စားဖြစ်အောင်စားနော် သွားပြီး"
ခြံစောင့်ဉီးလေးကိုသူလက်ထဲကမုန့်ထုတ်ကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်။
"အော်၊နွေဉီးမောင်"
သူတို့သွားဖို့ပြင်နေတုန်းခြံစောင့်ဉီးလေးကနွေ့ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။နွေနဲ့ချမ်းလည်းအနောက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်၏။
"ဟုတ်ကဲ့"
"အကိုလေးမာန်က နွေဉီးကိုသူ့အခန်းထဲလာခဲ့ဖို့ပြောခိုင်းလိုက်တယ်"
"ဗျာ!!!"
နွေထိတ်လန့်သွားရ၏။ကိုကိုကဘယ်လိုစောစောပြန်ရောက်လာတာလဲ။သူဉီးဝိုင်းချစ်တို့ဆီသွားတာကိုသိသွားလို့ပြန်လာတာလား!။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူတော့ဆူခံထိတော့မည်။
"ဟမ်!မာန်ကပြန်ရောက်လာပြီးလာဉီးလေး!"
"ဟုတ်ပါတယ်၊ပြန်လာချင်းချင်းကျွန်တော့်ကိုပြောခိုင်းလိုက်တာပါ၊တော်တော်လေးစိတ်တိုနေတဲ့ပုံပဲ"
"မမ!ကိုကို..သိသွားပြီးလားမသိဘူး၊ဟင့်!"
"မသိလောက်ပါဘူးနွေရဲ့၊မမကူပြောပေးမယ်နော်"
YOU ARE READING
ရန်ညိုးနဲ့အချစ်
Actionဤficသည်ရိုင်းစိုင်းသည့်စကားလုံးများပါနိုင် သည့်အတွက်ကြောင့်မနှစ်သက်ပါက အစတည်းကမဖတ်ဖို့ပြောချင်ပါတယ်ရှင့်..!! ဤဇာတ်လမ်းသည်စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည့်အတွက်အပြင်လောကနှင့်ကွာခြားမှု့လေးတွေတော့ရှိနိုင်ပါသည်။
