{၆ရက်ကြာပြီးနောက်}
"အထုတ်တွေအကုန်တင်လိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"
ကချင်ပြည်နယ်ကိုသွားဖို့အတွက်လေယဉ်ပေါ်ကိုပစ္စည်းတွေကိုဉီးမာန်မျိုးမင်းကတင်ခိုင်းနေခြင်းပင်။မနေ့ကမှခရီးကပြန်ရောက်တယ်ဆိုပေမဲ့လည်းမြေးတွေကသွားချင်တယ်ဆိုတော့လည်းလိုက်ေပးရတာပေါ့။သူတို့တွေကတော့အဘိုးအဆင်ပြေမှသွားလည်းရတယ်ဆိုပေမဲ့လည်းမြေးသမက်မွေးနေ့လေးကိုအမှီသွားမယ်လို့စီစဉ်ထားတာကြောင့်၊သူလာမှအဲ့အစီစဉ်ပျက်မှာမလိုလားလို့ပင်။
အားလုံးလည်းလေယဉ်ပေါ်တက်လိုက်ကြပါသည်။ကိုယ်ပိုင်လေယဉ်ဖြစ်တာကြောင့်သူတို့မိသားစုနဲ့အတူကြီးမေရယ်၊ညီထွဋ်တို့ရယ်နဲ့လိုတာတွေလုပ်ပေးလို့ရအောင်အကူကောင်မလေး၅ယောက်လောက်ခေါ်လာခဲ့ပါသည်။
လေယဉ်မှာကအခန်းတွေရှိတာကြောင့်ခရီးကိုသက်တောင့်တင့်တယ်နှင့်သွားနိုင်၏။သတိုးကတစ်ခန်း၊ချမ်းကကြီးမေနဲ့တစ်ခန်း၊ဉီးမာန်မျိုးမင်းကတစ်ခန်း၊မာန်နဲ့နွေကတစ်ခန်း၊ညီထွဋ်နဲ့ပါလာတဲ့လူတွေကတစ်ယောက်တစ်နေရာဆီနေကြ၏။
လေယဉ်ကစတင်ထွက်ခွာနေပြီးဖြစ်သည်။သတိုးတို့ကအခန်းထဲမှာမဟုတ်ကြပဲမိသားစုစကားပြောရန်နေရာတွင်စုနေကြသည်ဖြစ်သည်။
"သမီးချမ်းမွေးDateကဘယ်လနဲ့ဘယ်နေ့လဲသမီး"
ဉီးမာန်မျိုးမင်းကကော်ဖီသောက်နေရင်းပင်ချမ်းကိုမေးလိုက်၏။
"ဆရာဝန်ပြောတာတော့2လပိုင်း၁၈တော့ပေးထားတာပဲ၊စောမွေးချင်လဲမွေးနိုင်တယ်တဲ့၊သေချာတော့မပြောနိုင်ဘူးတဲ့"
"အင်း၊သမီးကလေးကိုဒီမှာပဲမွေးမှာသေချာလားသမီး"
"ဟုတ်၊သမီးဒီမှာပဲမွေးပါမယ်၊ဒီမှာလည်းတော်တဲ့ဆရာဝန်တွေလည်းရှိပါတယ်"
"အင်းပါ"
"ဒယ်ဒီ၊ဒယ်ဒီလည်းဒီမှာပြောင်းနေသင့်နေပြီးနော်၊အသက်ကလည်းငယ်တော့တာမဟုတ်ဘူး၊ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူနေရင်ပိုစိတ်ချရတာပေါ့"
"အင်း၊ငါလည်းဟိုမှာအလုပ်တွေသေချာစီစဉ်ချပြီးတာနဲ့ဒီမှာပဲနေတော့မလားလို့ပါ"
YOU ARE READING
ရန်ညိုးနဲ့အချစ်
Actionဤficသည်ရိုင်းစိုင်းသည့်စကားလုံးများပါနိုင် သည့်အတွက်ကြောင့်မနှစ်သက်ပါက အစတည်းကမဖတ်ဖို့ပြောချင်ပါတယ်ရှင့်..!! ဤဇာတ်လမ်းသည်စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည့်အတွက်အပြင်လောကနှင့်ကွာခြားမှု့လေးတွေတော့ရှိနိုင်ပါသည်။
