Mardin Gelini (Tamamlandı)

6.𝑏ö𝑙ü𝑚(𝐺𝑒𝑙𝑖𝑛 𝑥𝑎𝑛ı𝑚)

İyi okumalar...

"Yapma bunu yok etme bizi.."

"Biz hiç var olmadık.."

"Adını bilmediğimi kim söyledi."dedi Aram iclal'e alayla güldü onu böyle deli etmek çok hoşuna gidiyordu.Bela gibiydi bu adam." derman kızı diyip duruyon ya, ay neyse burda giyicek hiç bir şeyim yok. Oraya gidip elbiselerimi almam lazım."dedi İclal. Ama Aram pek sıcak bakmıyordu buna ona elbise alırdı. O insanların yüzlerini görmek istemiyordu.

İlk başta pek sıcak bakmasada mecbur kabul etti Aram.Tamam anlamında başını saladı ardından Derman konağına gitmek için aşağıya ilerlediler. Beraber arabaya bindiler.

İclal bu sefer Aram'a döndü sıkılıyordu böyle sohbet etmek istiyordu. "Viyan neden okula gitmiyor?"diye sordu iclal merak ediyordu Didem giderken o gitmiyordu.

"Bundan bir kaç yıl önce bir kaza sonucu arkadaşını kaybetti.arkadaşı aşık olmuş birine çok sevmiş dayanamayıp açılmış çocuk kabul etmiyince.oda son çareyi kendini okulun katından atmakta bulmuş."dedi aram"o günden sonra Viyan okula adımını atmadı çok ısrar etim ama kabul etmedi"

"Anladım."dedi İclal zordu sevilmemek o bunu çok iyi bilirdi.kim bilir neler çekmişti.. kimse kimsenin derdini bilemezdi nefesiz kaldığı günleri bilemezdi. Ben daha neler çekicektim acaba? Neler bekliyordu beni? Mardin sokakları daha kaç hikâyeye şahit olacak tı. Benim hikayem mutlu bitmeliydi.

Ben bunu hak ediyordum yanımdaki adama çevirdim gözlerimi yolu izliyordu yüzüne göre minik bir burnu vardı gözleri beni çok korkutsada çok güzeldi. Çok geçmeden gelmişlerdi konağa İclal o kötü günleri hatırlamak istemedi. Burası ona sadece kötü günleri hatırlatıyor du.

O yüzden kaçmıştı burdan kurtulmak için başındaki beladan kurtulmak için lanet gibiydi bu gitmiyordu. Acı çekmek istemiyordu artık mutlu olmak istiyordu bu mutluluğu Aram Zemheroğlu ona verir miydi onuda bilmiyordu. Konağa gireceği anda elinden tutan adama bakamadı gözleri oturmuş yemek yiyen kişilere çarptı.

Ailesi değildi artık bu insanlar onun." Hayrola İclal Xanım."dedi Delal ayaklandı yanındaki adama çevirdi gözlerini onun olmalıydı ama o kız her şeyi maf ettmisti." Senin için gelmedim Delal eşyalarımı almaya geldim."diye mırıldandı bu sefer Ayfer Xanım konuşmaya başladı.

"Ne eşyası?"dedi ardından konuşmaya devam etti."kül oldu onlar yalnız."dedi alaylı bir ses tonuyla. Ne dediklerini anlamadı İclal ona bakan kadını umursamadı bile abisine,yengesi e baktı. "Yani anlayacağın artık burda tek bir şeyin yok defol."dedi Delal. İclal'e kapıyı işaret etti.

"Eğer o sesin bir daha bu denli çıkarsa kızdır demem bak o zaman sana neler yaparım."dedi Aram uyarıcı bir tonda konuştu. Çok oluyorlardı artık. "Cık git gözüm görmesin seni gelme bir daha buraya uğursuz şey."diye bağırdı Ardil ağa iclal'e.

Ne diyeceğini bilemedi genç kız. Bir Arama bir onlara baktı. Aram derin bir nefes alıp daha sıkı tutu elini ardından çıktı konaktan midesi bulanıyordu bu insanlardan nasıl yapıyorlardı bunu? Bu kadar mı kalpsizlerdi? En başında gelmemesi gerekiyordu buraya onların eşyalarına muhtaç değildi

İclal tam arabaya bineceği anda arkasından ona bağıran kadına döndü yengesi elinde bir albüm ile ona bakıyordu. Önce Arama döndü gidebilirsin der gibi baktı Aram hızla ilerledi bu sefer İclal yengesine doğru. Sıkıca sarıldı en çok onu özlemişti.