Mardin Gelini (Tamamlandı)

13.𝑏ö𝑙ü𝑚

Hayatım boyunca hep kitap yazıp bunları insanlara ulaştırabilmek istemişindir.beni içine çeken şeylerin Hayri farkındayım.okumayı ve yazmak benim için hep ön plan da bulundu ve burda gerçekten tek amacım kadınların çektiği zulümleri göstermek kuma çok kötü bir şeydir.bu kitabı ilk başta çok değişik bir kurgu şeklinde yazmıştım ama nasıl oldu anlamadım bir anda kendimi burda buldum ve mutluyum bana destek çıkan herkese çok teşekkür ederim sizin bir mesajınız bile beni mutlu ediyor;) kendinize dikkat edinn öpüyorumm. Hiç bir yere gitmiyorum sadece teşekkür amaçlı ahahaa.bu bölüm hem yanımda olan güzelliğe gelsin.

RabiaIkta9

Oy ;35
.....
Bence o çiçek oraya hiç uymamış."dedim elimle çiçeği işaret edip yerini değiştirmesini söyledim.bugün Berat ve Viyanın nişanı vardı.herkeste bir teleş bir neşe vardı.konak büyük bir düzen içinde süslenmişti.bense çarşıya çıkmak için kızları bekliyordum elbiseleri mecbur son güne bırakmıştık.her şey bir anda gelişmişti zaten.Didem ve Viyan aşağıya indiklerinde ben kapıya doğru ilerledim beraber arabaya bindik.

"Rota?"diye mırıldandı Didem hiç bir fikrim yok diye başımı saladım ama viyanın vardı gibi."ben her şey ayarladım merak etmeyin."dedi kendinden emin bir şekilde.çok geçmeden araba bir mağzanın önünde durmuştu.yavaş adımlarla indik arabadan Didem ile viyanın arkasından girdik içeriye.mağaza çeşitli elbiseler ile doluydu.viyan ve didemi bırakıp bir köşede sesiz bir şekilde elbiseleri inceledim."İclal Zemheroğlu."dedi tanıdık bir ses ve bir koku..

Arkamı yavaşça döndüğümde abim ve yengem ile göz göze geldim. gülüyorlardı."Abi."dedim konuşmasına müsade ettmeden sarıldım.çok özlemiştim.yavaça ayrılıp hafif bir sille vurdum omzuna."Gıcıksınız hemen unuttunuz beni."diye mırıldandım.yengem hemen itiraz etti."Deli kız,kocan izin veriyor sanki."dedi yüzümü hemen sorgulayıcı bir tavır aldı.Aram yine yapmıştı yapacağını.

"Kendileri biraz yobazdır.yenge bilirsin Zemheroğlu sonuçta."dedim kocam hakında dedikodu yapmak hiç hoşuma gitmezdi ama."bizim gitmemiz lazım güzelim,ne olursa olsun sen benim kardeşimsin.bir şey olursa ara beni."dedi hafif başımı saladım.onlar yavaş adımlarlaerlerken ben arkamda hisettiğim dev cüse ile hafif irkildim."yobaz mı? Hiç yakıştıramadım."dedi o beni mi dinlemişti?

Ona aldırış etmeden önündeki bir kaç elbiseye baktım."Henüz buraya gelmişken şöyle güzel gecelikler mi alsak hem Ağrı gezimiz var ya. Beni ödüllendirmen gerekicek "dedi bu adam gerçekten sapıtmıştı."rüyanda görürsün."diye mırıldandım. rastgele bir elbiseye uzandı bu sefer ellim.pek güzel değildi.Viyan ve Didem çoktan elbiselerini seçmişken ben hâlâ bakıyordum.bir terazi burcu olarak epey kararsızdım.

Takı o Kırmızı elbiseyi görene kadar görür görmez aşık olmuştum adeta."Bu mu? Ah hayır İclal."dedi Aram hafif yüzünü eksikti.bulanıma giriyordum sanırım.evet kesinlikle bulanıma giriyordum.."ben bunu beğendim lütfen."dedim göz kırpıştırdım.mecbur derin bir of çekip başını onaylar bir şekilde saladı.En sevdiğim huylarından biriydi bu hemen herşeyi onaylıyordu.

O Didem ve Viyana doğru ilerlerken koşarak bana ilerleyen küçük kız çocuğuna çarptı gözüm.düşeceği sırada ince elerimle kavradım kızı."neden kaçıyorsun sen bakalım?"dedim tatlı tatlı. güldü,hep güler miydi böyle? Yanaklarında beliren minik gamzeler,siyah saçlar,koyu kahve gözlerine baktım.

"Annemden"

"Neden?"

"Çünkü bana premses elbisesi almılor."dedi hafif dudak büzdü."neden almıyor?"dedim ellerini avuçlarıma aldım."tünkü purtakiler bana olmulor."dedi elleriyle gözlerini ovuşturdu."laya,nerdesin?"diye yaklaştı orta yaşlarda bir kadın.laya iyice sokuldu bana."Annen geldi."dedim kucağından indirip annesinin kucağına uzatım.annesi hemen sarıldı kızına korkmuş olmalıydı.