Mardin Gelini (Tamamlandı)

25. Bölüm

Sevmemeliyiz..

Geçmiş..

Altındaki eteği düzelterek ilerledi İclal Mardin sokaklarında, elindeki kitaplar ile.. rüzgarlı bir gün olduğu için eteği sürekli uçuşuyordu,bu havada etek giymek iyi bir tercih olmamıştı. Okulu ona biraz uzaktı birde yürüyecek gittiği için çok zorlanıyordu. Başka şansı da yoktu abisi sayesinde gidiyordu okula babası ve dedesi onu okuldan almak için elinden geleni yapmıştı, olmamıştı.. dedesi şoförü tembihlemişti kesinlikle onu okula götürme demişti. Pes etmemişdi İclal yürüyerek de olsa giderdi okuluna, bazen abisi götürüyordu. Minibüs ile gidiyordu kimi yazman ama bugün yürümek istemişti. "İclal." Diye seslendi biri. Arkasına döndüğünde yüzünde sıcak bir tebessüm belirdi. Bu arkadaşı Yesra idi tek arkadaşı.

"Selam." Dedi İclal onu gördüğüne çok mutlu olmuştu." Selam. " Diyerek karşılık verdi Yesra. Bu sefer Mardin sokaklarında tek başına yürümüyordu İclal.."Zeynep den bir haber var mı?" Diye sordu İclal.Zeynep Yesra'nın kuzeniydi ailesi yüzünden berdel oluyordu." Düğünü vardı bir kaç hafta önce." Dedi Yesra. Beklemiyordu İclal baya erken olmuştu susmayı tercih etti. Burda Kadınlara ne istediklerini sormazdı kimse bir hüküm verilirdi ve herkes ona uyardı..

Okulun bahçesine geldiklerinde geçip bir çardağa oturdular. Dersin başlamasına daha vardı. Öyle etrafa göz gezdirdi İclal okulun hemen yanında bir araba vardı sim siyah camlarından dolayı içinde biri var mı yok mu anlamadı ama rahatsız etmişti onu. Bir süre baktı arabaya. "İclal." Diye seslenen kızı en son duydu." Nereye daldın böyle hadi ders başlıyor." Dedi Yesra elinden tutup kaldırdı arkadaşını. Onlar derslerine girerken İclal onu ixleyen adamdan habersizdi.

Derin bir nefes aldı Aram canı yanıyordu. Sevdiği kız hemen önündeydi ama o yanına gidip oturamıyordu bile. Sesini unutmaya başlamıştı nerdeyse. Her gece acaba sevdiği var mı diye düşünmekten kendimi bitiriyordu.. yine her zamanki gibi arabasını sessizce çalıştırıp uzaklaştı ordan ama akşam çıkacağı zaman yine geldi her zaman yaptığı gibi..

.

.

.

  kendimi yakıyordum ben aslında,yok ediyordum.. neden yapıyordum bunu bana bunca acıyı çektiren bir insandan neden nefret edemiyordum? O olaydan tamı tamına bir hafta geçmişti koca bir hafta.. Aram'ın yüzünü bir daha görmemiştim, görmek istememiştim aslında. Leyayı görmek için gelip gidiyordu. Biz bu hâle girmemeliydik.. aşk değildi bizim birbirimize karşı hissettiğimiz duygular. Açıkçası ben artık ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Yada kendimi öyle kandırıyorum. Evlenmeden önce daha az acı çekiyordum ben. Annem ve babam benden nefret ettiklerini her daim yüzüme vursada bu kadar açılmıyordu. Alışıktım çünkü ben onların yaralarına ama Aram'ın değildim.. sevgiyi öğrendiğim adamın böyle şeyler yapması acıyordu..

"İclal." Diye seslenişini duydum yengemin büyük ihtimalle kahvaltı için çağırıyordu. Altımdaki pijamaları umursamadım elimi ve yüzümü yıkayıp indim aşağıya abim çoktan gitmişti. Leya ise kuzeni ile okula gidiyordu artık. Örülmüş saçlarını yana attı. "Günaydın." Dedi yengesine. Tatlı bir tebessüm ile karşılık verdi yengesi. O olmasaydı yıkılırdı buna emmindi..

"Bugün Meryem ana geldi." Demesi iclal'in boğazının düğümlenmesi bir oldu neden gelmişti ki?" Abisine söylesin o Zozan aşireti ile anlaşmasını bozsun dedi bende anlamadım." Dedi İclal devam etmesine izin vermedi." Annem yine bilmeden konuşuyor." Dedi sinirle ama yengesi aynı fikirde değildi ilk defa onunla."Bir bildiği vardır demek ki İclal hem sen demedin mi Aram'ın onu dövdüğünü?" Diye sordu. Başını olumlu anlamda sağladı İclal öyleydi." Adam ya intikam almak istiyorsa sonuçta ilk önce Aram ile anlaşma yapmak istemiş ama onlar red ettmiş." Dedi Dilan ama İclal hâyla hiçbir şey anlamamıştı ne vardı ki bunda onunla anlaşamamıştı o yüzden bir anlaşma yapmamıştı.