The Rest of Their Lives: The Human Dilemma /Crowzire

Bölüm 43

Aziraphale üç gündür uyumuyordu. 

Elbette denemişti, gerçekten de denemişti ama yapılması gereken çok fazla işi vardı. İki gün önce dünya genelindeki on altı farklı kütüphaneyle temasa geçerek yedi farklı dilde konuşarak neredeyse on sekiz saat harcamıştı. Ona sağladıkları tüm metinler ve araştırmalar ona gerçekten istediği şey hakkında hiçbir şey vermiyordu ve bu da başlı başına sinir bozucu bir şeydi. Dün, günün neredeyse her saniyesini bir düzine nadir kitap satıcısıyla konuşarak çok çeşitli dini uygulamalardan elde edilen çok sayıda kutsal metin, şaşırtıcı derecede iyi durumda olan eski tomarlar ve hem bilim adamlarından hem de onlardan alt seviye onların çeşitli araştırmalarıyla geçirmişti. 

Hepsi ona hiçbir şey vermemişti. 

Başı, üçüncü günde, çok eski, çok yavaş olan bilgisayarını kullanmaktan dolayı daha da kötüleşen bir ağrıyla uğraşıyordu. Hatırladığından çok daha yavaştı, bu da ne araştırmasına ne de sabrına yardımcı oluyordu Crowley ona su getirdi ve arada bir yemek yemesi için ara vermesi gerektiğini hatırlattı ancak bunları yaptığı takdirde yolundan çekileceğini söyledi. Aziraphale konuştuğu kendi ağının olduğunu biliyordu ve pek de şansı varmış gibi görünmüyordu. 

Belki Crowley haklıydı. Belki bu imkansızdı. 

Hayır, dedi kendi kendine. Artık şunu durdur. 

Crowley'in durumu birkaç gün öncesine göre çok daha iyi görünüyordu. Alerji ilacı işini başarıyla yapmıştı ve tekrar burnundan nefes alabildiğini fark etmişti, bu da ruh halini büyük ölçüde iyileştirmiş gibi görünüyordu. Hala huysuz ve biraz karamsardı ama artık herhangi bir acı ya rahatsızlık duymuyordu ve bu gerçekten harika bir şeydi. 

Aziraphale, üç günlük sürekli araştırma ve çok az dinlenme süresinden sonra kaçınılmaz olarak tutmaya çalıştığı barajın yıkılacağını biliyordu. Sabrını, makarada incelen bir iplik parçası gibi tuttu ama dayanabileceği çok az şey vardı. Neden bu kadar az sonuçla yapılabilecek bu kadar az iş olduğunu bilmiyordu ama bu kesinlikle çıldırtıcıydı. Çığlık atmak istedi. Bilgisayarını istediğini yapana kadar duvara fırlatmak istiyordu. Kırmak istiyordu ama buna izin vermedi. 

Henüz değil. 

Kesinlikle hiçbir umut kalmayıncaya kadar olmazdı. 

Gece çoktan çökmüştü ve Crowley kanepede oturuyor, cep telefonunda geziniyor ve sık sık yaptığı gibi ayağıyla yere vuruyordu. Genellikle bu hareketi Aziraphale'i hiç rahatsız etmezdi ama bir nedenden dolayı bu gece bunu çok rahatsız edici buldu. Akşam yemeğinin tabakları masanın üzerinde duruyordu, boşlardı ama kirlilerdi de. Aziraphale bunun da onu neden rahatsız ettiğini bilmiyordu ama rahatsız ediyorlardı. 

"Crowley?" diye seslendi en sonunda, sabrını göstermek için elinden geleni yaparak. 

"Hım?" 

"Bulaşıkları lavaboya götürür müsün, lütfen?" 

"Evet, bir saniye." 

Telefonuna göz atmaya geri döndü. Aziraphale bir saniye bekledi. Otuz saniye bekledi. 

"Crowley-" 

"Biliyorum. Geliyorum, bana bir saniye ver dedim." 

Aziraphale bir saniye daha bekledi. Otuz saniye bekledi. Altmış saniye bekledi. 

"Crowley, lütfen-" 

"İyi! Evet! Kusura bakma, önemli bir mesajı bitirmek üzereydim," dedi Crowley, tabakları toplayıp mutfağa götürürken. "İlginç bir şey buldun mu?" 

Aziraphale başını salladı, ağrı daha da kötüleşiyordu. "Henüz değil. Eğer bilseydim sana zaten söylerdim," dedi, ses tonu sabırsızlığını istediğinden biraz daha fazla ele veriyordu. 

"İyi misin?" diye sordu Crowley hemen anlayarak. 

"Evet. Epeyce. Şimdi izin ver de çalışayım." 

Crowley kanepedeki yerine geri döndü. Huzurlu bir an sessizlik oldu. 

"Düşünüyordum ki," dedi bir süre sonra.  Aziraphale yüzünü buruşturdu. Sessizlik gitmişti. "Muhtemelen notları karşılaştırmalıyız."

"Karşılaştıracak notlarım olduğunda sana haber vereceğim." Aziraphale, bilgisayara yavaşça bir şeyler yazarken dedi.

"Neler bulduğunu görebilir miyim? Belki kaçırdığın bir şeyi yakalayabilirim." 

Aziraphale dönüp ona baktı, sabrı tükenmek üzereydi. Crowley gözlerindeki bakıştan yanlış bir şey söylediğini fark etmişti. 

"Kendi araştırmamda iyi olmadığımı mı söylüyorsun?" 

"Elbette bunu söylemiyorum ama-" 

"Seni temin ederim, her şeyin üzerinden titizlikle geçtim. Görünürde bir hata yok, kaçırdığım tek bir şeyi bulacağını sanmıyorum."

"Peki ikinci bir çift gözün yoksa bunu nasıl bilebiliriz? Bırak da bir bakayım işte." 

Aziraphale başını salladı. Crowley'in öfkesinin arttığını görebiliyordu. Araştırmayı neden onunla paylaşmak istemediğini bilmiyordu ama bu konuda kendisinin yapmak istediği bir şey vardı. Çevresindeki her şey bu kadar hızlı değişirken bile en azından bir şeyin kontrolünü elinde tuttuğunu hissetmek istiyordu. Bunu kim yaptıysa bu kadar kolay pes etmeyeceğini, çözüm bulunana kadar da durmayacağını göstermek istiyordu. Bu sadece yapabileceklerini kanıtlamak için olsa bile tek başına yapması gereken bir şeydi. 

*14.03.2024*