VİRÜS:ÖLÜLER ŞEHRİ

Diriliş

beş dakika sonra...

     Çok fazla bir zaman geçmemişti ki odanın kapısı bir anda kırılmış ve kırılan kapıdan  içeriye doğru eli silahlı birkaç kişi girmeye ve ellerindeki silahları bizlere doğrultarak  "kıpırdamayın eller havada teslim olun  " demeye başlamıştı

-Tamam lütfen ateş etmeyin teslim oluyoruz sakin olun ve elinizdeki silahları lütfen indirin

-Diğerleri nerde ?

- Kimden bahsediyorsunuz ya siz , burda bizden başka kimse yok ki ...

-Yalan söylemeyin lan kızları nereye sakladınız ?

-Ne kızı  ya dediğim anda ise en arkadaki adam derin bir nefes aldı ve " Mert abi hadi gidelim burdan  .Şunların tiplerine  baksana ya bunların değil kızlardan kendilerinden bile haberleri yoktur .Zaman kaybetmemiz lazım hatta bunlarıda şuracıkta öldürelim gitsin hem daha sonradan ayağımızada takılmazlar . Şu anda bu ikisiyle uğraşmaktan daha önemli işlerimiz var mesela o iki kızı bulup gölgelere teslim etmek veya içeride ki bütün gölgeleri temizleyip kızlarıda yanımıza alıp burdan gitmek gibi" dedi

-Abi bi dur ya belki bir şey biliyorlardır yada belki bize bir yardımları filan dokunur ...

-Nerden biliyorsun abi ya işte şurda vuralım gitsin hem şimdi bunlarla uğraşırsak gölgeleri durduramayız.Hem şu tiplere bak bize ne gibi bir faydaları olabilir ki

-Berk oğlum bir dakika sus ya . ve siz değişikler diğerleri nerde hemen söyleyin son kez soruyorum .!!!

-Bilmiyoruz  AMK ya bilmiyoruz !! dedim ve elimdeki tornavidayı adamların önüne doğru fırlatarak alın işte buda tek silahımızdı artık silahsızız ve teslim oluyoruz lütfen bize zarar vermeyin dedim

    Ve kendimi yere atarak ağlamaya başladım..Bu sırada ağlama sesimi duyan adamlar ise olanlar yüzünden öfke kirizi geçirdiğimi sanıyor ve içten içe acınası halime gülerek beni aşağılıyorlardı.Bu sırada sadece içlerinden bi tanesi ise yavaşça bana doğru yaklaşıyor  ve içten bir ses tonuyla  "hey delikanlı lütfen sakin ol tamam mı ?.Sana zarar vermeyeceğiz diyordu.Ben ise hala ağlıyormuş gibi davranıp göz ucumla etrafımızdaki eli silahlı adamları süzüyordum .;

       Görebilidiğim kadarıyla dört kişi olan grupta ki , herkesin elinde hafif makinelilerden  oluşan bir set duruyor ve adamlardan biri dış kapının kenarındaki duvara yaslanmış bir şekilde . Bir diğeri ise elindeki silahı yere indirmiş bir şekilde benim acınası halde yerde yatan vucudumu  zevkle izliyordu ...

        Bu sırada daha yakınımda duran ve  sürekli olarak ölmemizi istiyen bir diğeri ise yine silahını yere indirmiş bir şekilde eline aldığı son  dal malbora lighttan derin bir nefes alıyor  ve daha sonra ise içinde biriktirdiği bütün dumanı benim ne kadar aciz bir insan olduğumu yüzüme vurarcasına yüzüme doğru üflüyordu. Bu sırada hala bana bir insanmışım gibi davranan bir diğeri ise yavaş yavaş bana doğru yaklaşıyor ve yere doğru eğilip "Tamam sakin ol. Söz  sana bişey yapmıyacağız" diyordu.
       Bu sırada ben ise hala yere kapanmış bir şekilde  hiç durmadan ağlıyor bir yandan ise yalvarmaya devam ediyordum. Ama peki neden .... .Yani sebebi neydi bu acınası halimin ... Belki kimse şu anda bu yaptıklarımın  sebebini fark edemiyordu veya benim koca bir bebek olduğumu düşünüyorlardı ama herkesin gözünden kaçırdığı  öyle küçük bir detay vardı. O'da şu anda yere kapanmış bir şeklide hiç durmadan ağlıyan kişi ben değil.İçimdeki şeytanım Egeydi ve vucudumun bütün kontrolünü eline almış bir şekilde avının kendisine yaklaşmasını bekliyordu...

    Dakikalar hızla akıyor ve çevremdeki insanlar iyice benim etkisiz eleman olduğuma inanmaya başlıyordu. Bu sırada bana doğru yaklaşan adam ise belimden kavramış bir şekilde "hadi kalk evlat gidiyoruz" diyordu.