VİRÜS:ÖLÜLER ŞEHRİ

Kim bu yabancı ?

         Onlarca zombinin arasında bir başıma kalmıştım bıçakları rastgele sallıyordum etrafıma .Bu vahşetin içinde etrafa sıçrıyan kan damlalarını ise yağmur damlaları siliyordu.Birbirini takip eden bıçak darbelerinin sonucunda oluşan kan gölünün ortasında bitkin ve mutlu bir şekilde yere yıkıldım.Yorulmuştum ama buna demişti.Bütün öfkem birer yağmur damlası gibi bedenimden akıp gitmişti

Bu sırada karşımdaki sokak lambasının altından gelen alaycı alkış sesini duydum.hemen kafamı sokak lambasına doğru çevirdim.Dikkatlice aydınlatmanın altına baktığımda aslında yalnız olmadığımı fark ettim.Sokak lambasının altındaki kaldırımda yere oturmuş ve beni alkışlıyan biri vardı.Onu fark ettiğimi görünce ayağa kalkarak, beni alkışlıya alkışlıya yanıma geldi "Bunca yıllık sadistim senin gibi psikopat görmedim"Karşımdaki bu kişi bana iyice yaklaşmıştı o kocaman yeşil gözleriyle beni inceliyordu. " Tekniğini sevdim ama kendini geliştirmelisin"

-Seni biyerden tanıyorum ama nerden ya

-Emin ol bende seni tanıyor gibiyim

-Sen kimsim

-Ben benim asıl sen kimsin

Gülerek

-lan olum ya cidden adın ne ?

-Ege ya senin adın ne

-Deniz

-Kalıcak biyerin var mı ?

Bir müddet sustum ve düşündüm kimseye güvenemezdim "Evet var "

-hımm eğer kalıcak bir yerin olmadığını kendinde kabul edersen şu karşıdaki atolyede kalıyorum istersen uğrarsın.

Dedi ve karanlığın içinde kayboldu

Şimdi ne yapmalıydım yine insanlara güvenmeyi deneyip hayatı olurunamı bırakıcaktım yoksa artık hiç kimseye güvenmeyip yalnız biri olarak mı öleceğim. Kararımı vermiştim.Herşeye rağmen insanlara güvenmeyi tercih edicektim.Yerde duran eşyalarımı çantamın içine koydum ve ilerdeki binanın en üst katındaki sanat atolyesine gittim.Atolyenin kapısı sonuna kadar açıktı,içeriye girdim kapıyı içerden kapattım. İçerisi boş gibiydi.Atölyenin ortasındaki kocaman camın dibine geçtim.Yağmurun yağışını izliyor Ege nerde diye düşünüyordum ki arkamdan biri elini omzuma koydu "Demek geldin Deniz" arkamı döndüğümde karşımda Ege vardı

-Şey bi sorun olmaz dimi burda kalmam

-Kendi mekanınmış gibi takıl

-Teşekkürler , daha tanışmadık dimi ya

-Ha evet herhalde tanışmadık

-Tanışalım mı?

-Adım Ege eskiden lise sondum.3 kişilik bi grubum vardı işte terk etmek zorunda kaldım.İşte parkurcuyum ailem nerde tam olarak bir bilgim yok.Bide herhalde artık bir sadistim.

-İlginç

-Neresi ilginç Deniz?

-Daha önce hiç birini ilk defa görmene rağmen , sanki her anında yanındaymış ama daha önce fark edememişsin gibi hissettiğin oldumu?

-Hayır ,Neden ki

-Şu anda seni dinlediğim her an yaşıyorum o hissi ama neden olduğunu bende bilmiyorum ve sana bişeylerden bahsetmem gerekiyor eğer bir grup olucaksan bunları bilmelisin

Ve egeye bu güne kadar yaşadıklarımın hepsini anlatmaya başladım

-Neler yaşamışsın be Deniz hayırlısı ozaman ne diyeyim.Saat ilerliyor Deniz bence biraz dinlen sabah daha çok konuşuruz , iyi geceler