Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Gün geçtikçe aileme olan öfkem daha fazla artıyor gibi. İçimde onlara karşı bir nefret duygusu baş kaldırıyor sanki. Kırgınlığım geçiyor da, bu kez onlardan ölesiye nefret etmeye başlıyorum. Sanki karşımdakiler annemle babam değil de, baş düşmanlarım. Öyle bir his işte. Artık onlara kırgın değilim. Kalbim kırıldı ve bitti. Şu an tek isteğim ikisinin de daha fazla acı çekmesi. Ölmeleri belki de. Onları artık görmek istemiyorum. Duymak istemiyorum. Aslına bakarsan günlük... Ben artık onları kendi ellerimle öldürmek istiyorum. Sanırım ben artık büyüdüm günlük.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
