Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Annem ilk kez sustu. Babama ilk kez bir şey demedi. Kavga etmedi. Babamı görmemeyi tercih etti. Çok kırılmış babama, belli. Çünkü çok güzel susuyor. Hiçbir şey demiyor. Bugün ilk kez evde kavga gürültü olmadı. Sessizlik oldu. Huzura kavuştum resmen. Keşke hep böyle olsa. Annem sussa. Babam konuşmasa. Ağızlarını her açtıklarında kavga ediyorlar ve ben bu durumdan çok bıktım. Çok yoruldum. Hayatımda tek istediğim şey sessizlik. Beni sevmeseler de olur. Ama sessiz olsunlar. Artık sussunlar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
