Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Bugün neyi anladım, biliyor musun? Ben yaşlanmışım. Yaş almışım değil. Yaşlanmışım. Yaş almak başka bir şey. Yaşlanmak başka. Bugün bir dede gördüm. Çok enerjikti günlük. Gülüyordu, eğleniyordu. Sanki gördüğüm yaşlı bir adam değil de, içi cıvıl cıvıl olan bir çocuk. Oraya koşturuyordu, buraya koşturuyordu. Gülüyordu. Eğleniyordu. Ben ne mi yapıyordum? Oturuyordum bir köşede. Sessiz sakin. Gelip geçeni izliyordum. O amcadan daha yaşlı olduğumu o an fark ettim. Sanki dede olan benim de, çocuk olan o. Ben tam olarak o an anladım aslında yaşlandığımı. Bazı insanlar kaç yaş alırlarsa alsınlar, hep çocuk kalıyorlarmış. Benim ise çocukluğumu öldürdüler günlük.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
