Ben bir enkazın altındayım. Beni çıkarsınlar diye bağırdım. Sesim battı. Duymadı kimse. Ama hayır, umudumu kaybetmedim. Artık başkalarından yardım beklemiyorum. Kendim halledeceğim. Bu enkazın altından kendim çıkacağım. Tek başıma. Ve yemin ederim, sesimi duyamayanlar yanıma dahi yaklaşamayacaklar. Ben iyi olacağım günlük. Ben gerçekten iyi olacağım. Kimseye ihtiyacım yok bunun için de. Onlar artık kendilerine yardım etsinler. Bana değil. Neyse günlük. Şimdi yorgunum. Şimdi dinlenmek istiyorum. Bu enkazın altından ölmeden çıkabilirim umarım. Şans dile bana günlük.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Çocuğun Günlüğü
De TodoBeni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi? >>> ~ 29 Mart 2024: günlük #1