Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Uyku kaçış yolumdu benim. Ama artık değil. Müzikler kaçış yolumdu. Artık onlar da değil. Neden, biliyor musun günlük? Çünkü uykumda bile annemle babam beni rahat bırakmıyor. Karanlık gibi çöküyorlar üstüme. Boğuyorlar beni. Uyanıkken çekemiyordum bu ülkeyi, uyurken kaçmış oluyordum. Ama artık bu, bir cehennemden diğerine kaçmak gibi bir şey. Müziklere gelecek olursak. Artık her şarkıda kendimi buluyorum. Kendi acılarımı duyuyorum. Artık müzik de bir kaçış değil. Tek sen kaldın günlük. Bir tek sen kaldın. Bir tek kaçıp sana sığınabiliyorum. Ama biliyorum. Zamanla sen de bana sadece acılarımı hatırlatacaksın. Çünkü insan ne olursa olsun geçmişinden kaçamıyor günlük.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
