Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Günlük, günlük, günlük. Aşırı mutluyum günlük. Ben kanepede uykuya dalmışım. Hayır, mutlu olduğum konu bu değil. Uyandığımda üzerimi birisinin örttüğünü fark ettim. Evde annem ve babam dışında kimse yok. Sen de örtemeyeceğine göre onlardan biri örtmüş. Annem örtmüş. İlk annemin yanına gittim. “Üzerimi sen mi örttün?” diye sordum. Yüzüme bakmadan konuştu. “Hastalanıp bir de sen başıma iş çıkarma, onca işin arasında bir de seninle uğraşamam,” dedi soğuk bir şekilde. Ama yetti mutlu olmama. Gerçekten. Görmüş en azından beni. Hastalanma ihtimalimi düşünmüş. Bu çok iyi bir şey günlük. Gerçekten. Bu benim için çok büyük bir şey. Bak, ölmeden önce bir gün yaşadım işte günlük. Yaşadım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
