Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Biri vardı günlük. Çok iyi davranırdı bana. Hep yanımda olurdu. Üzülmeme izin vermezdi. Elimden tutardı. Herkes alay ederken, o karşı dururdu. Yanımda olurdu. Sonra ne oldu biliyor musun? Biraz geçtikten sonra o da sırtımdan vurdu beni. Oysa ben sevinmiştim beni anlayan birileri var diye. Yalnız kalmayacağım diye sevinmiştim. Bu karanlık dünyada ışık saçan biri var diye mutlu olmuştum. Güvendim günlük. Hem de hiç sorgulamadan. Şüphelenmeden. Dibine kadar güvendim. Kalbi kırık bir şekilde sonunda yine ben kaldım. Bana güvenmemeyi öğretti. Artık ben istesem de birine güvenemem. Yine sırtımdan hançerler zannederim. Güvenemem günlük. Çünkü bu hayatta kimse beni karşılıksız sevmeyecek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
