Toprak kokusu 🌱

Kaçaklar ve kaçıklar

Selamlar, yine güzel bir bölümle sizinleyim. Nasılsınız bakalım?

Bu bölümde manyağımızın kim olduğunu öğreniceğiz sıkı durun.

Hemen 🌱emojisi bırakıp okuyabilirsiniz. İyi okumalar.

"Kendime bile açıklayamadığım şeyleri başkaları için anlaşılır kılmak gibi bir amacım kesinlikle yok."
(Stefan Zweig)

"Sadece benim gökyüzüm olsan?"

Sorduğu soru bir süreliğine beynimin eror vermesine neden olmuştu.

Yıllardır hüküm sürdüğü tahtan indirilen hatta sınır dışı edilen beynimin yerine kalp yönetime geçmişti.

Ve bilirsiniz kalp aptaldır.

Evet beynimin sınır dışı edildiğini iddia ediyorum. Hayır hayır abartmıyorum çünkü bundan sonra yaptığım her şey tamamıyla saçmalıktı.

Bunun tek sorumlusu ise tahtın yeni sahibi, yani kalbim ..

Yine yüzünde büyüleyici gülümsemesi varken aklıma düzenlediği suikast benim için fazla beklenmedik olmuştu.

Önce bir bakışta kalbimde yer edinmiş, ardından gülümsemesiyle kalbimi tamamıyla feth etmiş sonra ise kurduğu cümleyle beynimi tahtan indirip yerine kendinin içinde olduğu kalbi geçirmişti.

Nereden bilebilirdim ki bir bakışın, bir gülümsemenin, bir cümlenin; toptan, tüfekten ve silahtan daha güçlü olduğunu?

Sakin olun yoldaşlarım sizi daha fazla meraklandırmadan olanları anlatacağım fakat lütfen şunu bilin ben kesinlikle aptal değilim sadece biraz rezil olmaya meyilliyim.

Bu ani sorusu gözlerimin kocaman açılması ve yaklaşık beş saniye kadar ona alık alık bakmama neden olmuştu.

Şahin ise yaptığı vurgundan habersiz bir şey söylememi bekliyordu.

Bu yüzden kendime gelmem gerektiğini fark ettim.

Ah hadi ama sakin ol kalbim.

Nasıl olacaksa artık?

Bana 'Sadece benim gökyüzüm olsan.' demişti.
'Bu bir evlenme teklifi mi yakışıklı?' diye geçirdim içimden.

Şahin yüzünde tekrar yer edinen tebessümü ile konuştu.
"Henüz değil."

Anlayamayarak ona baktım. Ne henüz değil?

Bir dakika yoksa..
"Hayır hayır sesli söylemiş olamam."

Yüzündeki büyüyen gülümseme cevap için yeterliydi. Kendini kahkaha atmamak için tuttuğu açıktı ve ben utançtan kıpkırmızı olduğuma emindim.

"Şey şaka yaptım ben ya."
Göz ucuyla Şahine baktığımda hala aynı ifadeye sahip olduğunu görünce devam ettim.
"Ha ha ha şaka sadece şaka."

Söylediğim cümleyle daha fazla kendini tutamayarak kahkaha attı.

Ben ise ellerim ile yüzümü kapattım. Hain darbe girişimi ile beynimi yönetimden indiren kalbime kibarca söverken koşarak buradan uzaklaşmam gerektiğine kanaat getirdim.

Fakat yine planım istediğim gibi sonuçlanmadı. Daha bir adım atmıştım ki ayağım kaydı ve yeri boyladım.

Derhal bir urgan talep ediyorum.

Hey hey sakin olun şaka yapıyorum merak etmeyin urgan falan istemiyorum. Ama kafamı deve kuşu gibi kuma gömmek istediğim doğrudur.

Her şey onu ilk gördüğüm günü anımsatıyordu. Darmadağın halim, elimdeki laleler, yine içimden söylediğimi sanarak Şahine yakışıklı demem - tabii söylediğim diğer kelimelerim daha utanç verici- ve ellerimle yüzümü kapatıp kaçmaya çalışmam fakat bu sefer kaçamadım.