𝐒𝐏𝐈𝐑𝐈𝐓𝐔𝐀𝐋, 𝘸𝘪𝘻𝘢𝘳𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘰𝘳𝘭𝘥

-28

Peşimden gelen diğer üç kişiye yolu göstererek kütüphaneye girerken, her zamanki gibi masasında oturan Madam Pettie'ye olağan gülümsemelerimden sundum.

Benjamin ve arkadaşlarıyla aramızda çıkan ufak tartışmanın patlak verdiği düello, profesörlerden hiçbiri tanık olmadan sonlanmıştı. Bunun için Iona'ya teşekkür etmemiz gerekirdi. Ufak cüssesinden beklenmeyecek gürlükteki sesiyle bağırışı, herkesi duraklatmıştı. Biraz da mantığımıza hakaret ederek, profesörler gelirse başımızın ne denli belaya gireceğini izah edince asalarımızı değil de sözcüklerimizi kullanmaya karar vermiştik — tabii bu, ceza almamıza engel olamamıştı zira düellomuza tanık olan yüzlerce kişi vardı.

Tanık olan güruhun yüzde doksanı Benjamin'in başlattığını gördüğünden, Profesör Baruchard bu söylenenlere göre cezalandırmıştı bizi. Dürüst olmak gerekirse, ceza verme töreni o kadar hızlı olup bitmişti ki adamın bize ayıracak vakti olmadığını düşünmüştüm. En son gördüğümden beri iki ay değil, on iki yıl yaşlanmış gibiydi. Uzun lafın kısası, Iona ile Cyrus hariç -onlar, Profesör Regina'nın yokluğunda seralarla ilgilendikleri için cezadan muaf tutulmuşlardı- bize iki hafta sonu kütüphaneyi temizleme ve düzenleme cezası verilirken Benjamin ve arkadaşları, zindanları büyü kullanmadan bir ay boyunca temizlemekten sorumlu tutulmuşlardı.

Kütüphane cezası, bizim işimize gelmişti. Evrenin ilginç bir şekilde bizim tarafımızda olduğunu düşünmüştüm — ki tüm tecrübemle söyleyebilirdim, evren genellikle benim olduğum tarafta yer almazdı. Iona ile Cyrus, yine seralarda olmaları gerektiği için bize katılamayacaklardı ama planımız hazırdı. Ethan ile Alex, Madam Pettie'nin şüphelenmesi ihtimaline karşılık, onun görebileceği yerlerde ortalığı temizlerken biz Cynthia ile Yasaklı Kısım'a girecektik.

Planın üzerinden son bir kez geçtikten sonra, operasyonu başlatacaktık — Iona'nın canı, burada olamayacağı için çok sıkkındı. Bana gitmeden evvel tonlarca öğüt vermişti, Cyrus güç bela onu benden ayırıp seralara yönlendirebilmişti. Cyrus da, meraklı yapısı dolayısıyla, burada olmayı çok istiyordu aslında ama ona tüm detaylarıyla her şeyi anlatacağıma söz vermiştim.

"Neyse ki neredeyse tüm öğrenciler Hogsmeade'de." dedi Cynthia, Madam Pettie'nin duyamayacağı kadar uzağa geldiğimizde. Başımı çevirdim ve onay verdim. Benim atlatamadığım fobilerim dolayısıyla Hogsmeade'e gitmeyişimizin, bu denli işe yarayacağını asla düşünemezdim. Hep vicdan azabı çekerdim. Sırf gitmeye, yeniden ağabeyimin cesedinin bulunduğu meydandan geçmeye korktuğumdan arkadaşlarım da fedakârlık yapar ve benimle kalırlardı. Bazen, bıkıp bıkmadıklarını merak ederdim. Başımı iki yana sallayarak silkindim ve ellerimi belime yerleştirerek karşımda duran Alex ile Ethan'a baktım.

"Yerleştirilecek yeni nüshaların olduğu araba, Madam Pettie'nin masasının yanında. İlk önce onları halledersiniz. Daha sonra da temizlik dolabından getirdiğimiz kovaya su doldurur ve yerleri silersiniz. Ama en önemlisi, her zaman bir gözünüzün Madam Pettie'de ve girişte olması... Biri gelirse ikinizden biri haber vermeli." diye uzun uzun açıkladım. Gitmeden önce, bunların bir kısmını Iona anlatmıştı bana — kimi zaman, Madam Pettie'ye gönüllü olarak yardımcı olurdu çünkü. Anlattıklarımı donuk bakışlarla dinleyen Alex, yalnızca başını aşağı yukarı salladığında bir kez daha paramparça oldu yüreğim. Dudaklarımı birbirine bastırıp yutkundum. Alex... Yoktu. Uzun zamandır hem de. Ve onu çok özlüyordum.

"Olabildiğince hızlı olun." diyerek beni hüzünlü düşüncelerden çekip çıkardı Ethan, tok sesiyle. Koyu katmanların kenara çekilerek açık bir kahveyi oluşturduğu irisleri, düşüncelere daldığımın farkındaymışçasına üzerimdeydi. Kaşlarını birkaç milimetre kaldırarak beni yokladığında ben de belli belirsiz başımı salladım ve ona her şeyin yolunda olduğunu, kendimce, gösterdim. Yanıtımın ardından kaşlarını indirdi. Sırayla Cynthia ile bana baktı. "Unutmayın, spiritual ile ilgili neredeyse tüm kitaplar 'Efsunlu/Lanetli Objeler' kitaplığında. Alabildiğiniz kadarını alın ve çabucak gelin. Şüphe çekmek istemeyiz."