ညနက်နေပေမယ့် အိပ်မပျော်ကြသေးတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်
" သိမ်"
" ဟုတ် ပြောလေ ကို"
"လာ ကိုဖက်ထားချင်လို့"
အိပ်ရာ တစ်ဖက်တစ်ခြမ်းမှာ အိပ်နေကြတာမို့ ဒရစ် ခေါ်တော့ သိမ် ဒရစ်နားကို တိုးသွားလိုက်သည်။
ထို့နောက် ဒရစ်လည်း သိမ်ရဲ့ ကိုယ်သေးသေးလေးကို ပွေ့ဖက်ကာ
"အိပ်မရဘူးလာ"
"အင်"
" သိမ် မနက်ဖြန်ကျရင် ပန်းခင်းထဲ လျောက်ကြည့်ဖို့ လိုသေးတယ်လေ
အားရှိအောင် အိပ်ရမယ် အိပ်တော့"
" ဟုတ် ကိုကော မအိပ်သေးဘူးလာ"
" ကိုက အိပ်စရာမလိုဘူး ကို့နားမှာ သိမ်ရှိနေရင် ရပြီ"
သိမ်လည်း ဒရစ်နားက ထွက်ကျလာတဲ့ စကားကို ရီချင်နေမိသည်။
ဘယ်လို ဖြစ် လို့ ဒရစ်လို လူကြီးကနေ ဒီလိုကလေးဆန်တဲ့စကားတွေ ပြောထွက်လည်းဆိုတာကို သဘောကျနေမိသည်။
" ဟီး..",,
" ဟင် ရီနေတာလာ.."
"ဟင်း မဟုတ်ပါဘူး .."
သိမ်ငြင်းနေပေမယ့် ရီလိုက်လို့ တုန်သွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကြောင့် မပိရိခဲ့
" သိမ် !"
"ဟုတ်"
သိမ် ဒရစ်ရင်ခွင်ထဲကနေ မော့ကြည့်လာတော့ ကျရောက်လာတဲ့ အရာတစ်ခု
" သိမ် ကို့ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာလား
ပြွတ်စ်"
"ကို.."
"ပြွတ်စ်.."
" ကိုဘာတွေ လုပ် အွန်း.."
"ပြွတ် ပြွတ်..ပြွတ်စ်."
သိမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဆီကို ဦးတည်လာတဲ့ အနမ်းတွေက သံစုံတွေ ထွက်ရင်းစိုပြေလာခဲ့သည်။
ဒရစ် သိမ်ကို ငေါက် ဖို့ အော်လိုက်ပေမယ့် မော့ကြည့်လာတဲ့ မျက်နာသေးသေးလေးကို ကြည့်ပြီး အသဲယားလာတာကြောင့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းလိုက်မိသည်။
ထို့နောက် နူးညံ့တဲ့ နှူတ်ခမ်းသားတွေက ရပ်တန့်ဖို့ကို အားမပေး
" သိမ် ချစ်တယ် .."
"ပြွတ်..ပြွတ်.."
ထို့နောက် ပြင်းရှလာတဲ့ အသက်ရှူ သံရယ် အနမ်းတွေများ..
