မနက္ခင္းေနေရာင္ကို ထိုးေနတဲ့ ပန္းပင္ေတြၾကားထဲ ပုတုပုတုနဲ႔တိုးဝငိေဆာ့ကစားေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္၊
" ကို "
ပန္းေတြၾကားထဲမွာ ေခၚသံသဲ့သဲ့ေလးကို ၾကားေနရတဲ့ အခိုက္၊
သိမ္မနက္ကတည္းက ရွက္ေသြးျဖန္းလြန္းေနေပမယ့္ ပန္းခင္းထဲေရာက္ေတာ့ ဘာမွမဟုေတာ့သလိူ ေပ်ာ္ပါးေနေလသည္၊၊
"ကို"
"လာၿပီ"
"ဟြန္႔"
လူမျမင္အသံပဲၾကားရေတာ့ သိမ္ ဟြန္႔တက္မိသြားသည္၊၊
သိမ္ဒီရက္ပိုင္း ဒရစ္နဲ႔ေနသားက်လာသည္၊၊
ဒရစ္နဲ႔ တူတူေနရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္၊လြတ္လပ္သလိူခံစားရတယ္၊၊
ဒရစ္သူ သူ့ရဲ႕ ေျပးေဆာ့ေနတဲ့ လူသားေလးကိုၾကည့္ရင္း အၿပဳံးေတြမွ ပန္းေတြထက္ လွေနသေယာင္၊၊
" သိမ္"
"အြန္း"
ပန္းပြင့္ေတြကို နမ္းရႈိက္ရင္းဆိုလာေတာ့
" အေရွ႕ကို ဆက္သြား
တစ္ခုခုကို ေတြ႕လိမ့္မယ္"
သိမ္ ဒရစ္ကိုေတာင္လွည့္မၾကည့္ပဲ
"အေရွ႕ကိုဆက္သြား" ဆိုတဲ့ စကားကိုသာအာ႐ုံထားရင္ အေရွ႕ကို ေျပးသြားၾကည့္သည္၊၊
ဒရစ္က အေနာက္မွာက်န္ခဲ့ၿပီး ေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္တဲ့ လက္နိူက္ကာ ေနခဲသည္၊၊
သိမ္အေရွ႕ကို ေျပးသြားေတာ့ ေလေလးတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ျဖတ္ေျပးသြားတာကို အရင္ခံစားမိသြားသည္၊၊
ထို႔ေနာက္ သူျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခု..
အိပ္ယာ ကုတင္ကို အျဖဴေရာင္ပိတ္စေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး အေဘးမွာ ပန္းေလးေတြ တျဖဴးျဖဴး တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပကို လက္ခံကာ သူ့ကို ႀကိဳဆိုေနသေယာင္
ၿပီးေတာ့ ပန္းေတြရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ
" Merry me "
ဆိုတာႀကီးကိုလည္း ျမင္ေရာ မ်က္ရည္ ေတြ ပါးႏုႏုေပၚကို စီးက်သြားသည္၊၊
ထို႔ေနာက္ ဒရစ္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့
သူ့ကို ဒူးေထာက္ကာ လက္ထဲ တစ္ခုခု ဆုတ္ထားတဲ့အေနအထားနဲ႔ ဒရစ္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့
