7.Bölüm: İMTİYAZ

260 48 12
                                    

Tam üç günde bir bölüm düzenime geri dönüyorum dedim sınıf grubuna atılan sınav programıyla attan düşmüş, eşekten tekme yemişe döndüm. Finaller bitince benim muhtemel son bu olacak;

Yazarımızla dertler köşesine dertlerimizi de eklediğimize göre yeni bölüme hoş geldiniz yahuuuuuu 🧚🏻🧚🏻🧚🏻❤️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Yazarımızla dertler köşesine dertlerimizi de eklediğimize göre yeni bölüme hoş geldiniz yahuuuuuu 🧚🏻🧚🏻🧚🏻❤️

OOO

7.Bölüm

"İMTİYAZ"

Tüm gün Meriç'leydik. Hatta daha doğrusu Melek teyzemdeydik. İş çıkışı Meriç arabayı gerçekten bana sürdürmüştü. Küçük çaplı hız yapmak istesem de dehşet bir trafik olduğundan avucumu yalamıştım.

Melek teyzeme nereden estiyse bir anda çiğköfte partisi yapma kararı almış ve hepimizi eve çağırmıştı. E bizde de çiğköfte deyince akan sular duruyor tabii. Babamda operasyona çıkınca fırsat bu fırsat annemle teyzeme kaçtık.

Babamın operasyona gidişi neden mi fırsattı? Siz babamı tanımıyor musunuz ya? Adam bir yerde otuz dakikadan fazla duramıyordu. O gelseydi kesin çiğköfteyi yediğimiz gibi evlere dağılırdık. Oysaki o operasyondayken biz eve bile gitmeyi unutmuş koltuklarda uyuyakalmıştık.

Ben hariç. Ben gözlerimi Meriç'in yatakta açmıştım. Oysaki en son tekli koltukta ağzıma çiğköfte tıkarken uyuduğumu çok net hatırlıyordum.

Şöyle bir etrafıma bakındım. Duvarlar krem renkliydi. Açıkçası duvarlar çok umurumda değildi. Ben yatağa odaklanmıştım. Ulan yatak kiminse ne kadar rahattı he. İnsanın içinden çıkası gelmezdi.

Miskince etrafıma boş boş bakınmaya devam ederken kafamın altındaki yastıktan burnuma ilişen kokuyla gözlerim kocaman oldu. Ama hani bu normal bir kocaman oluş değildi. Yemin ederim ben bile bir an gözlerim yerinden dışarı çıkacak sanmıştım.

Meriç'e ait olan koku beynimdeki tüm hücrelere acil alarm uyarısı verirken büyük bir hızla olduğum yerde dikeldim. Meriç burada mıydı? Değildi dimi? Olamazdı zaten?! Olmaması gerekirdi!

Telaşla ve yeni uyanmış olmanın verdiği mal hareketlerle yatağın altına kadar Meriç burada mı diye bakmıştım. Bu arada...ben nasıl bu kadar rahat hareket ediyordum?

İlk önce ellerim olmak üzere üstümdeki kıyafetleri yokladım. Benim değillerdi...

Ulan teyze! Ne yedirdin ne içirdin bize!

O an salak bir panik düştü üzerime. Kim değişmişti üzerimi? İçimde sütyenim var mıydı? -vardı- Peki...diğerleri neredeydi?

Odanın içinde geri zekalı gidip gelişlerimle kendime söyleniyordum. "Aptal...!" dedim kendime sessizce. "Az götünü başını kollasana salak kız! Uykun gelince dünyadan haberin olmuyor zekasız!"

Yakın MesafeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin