Aşka dair olan kriterlerim annem ve babamın yaşamış olduğu aşk yüzünden arşa çıkmışsa ne olmuş? Bu benim suçum mu? Ben ki Leyla Sare Alateş, Nam-ı değer Kartal Alateş'in aşkına nail olan Ecrin Alateş gibi şanslı olamayacaksam? Aşka inanmaya ne gerek...
Bu bölümde Son Yaz izleyenlerin gözünde canlanacak mükemmel bir sahne var hahsasha tabii bizim sahnemiz onların ki kadar ikonk değil.
Finallerin yoğunluğu biraz azaldığı vakit hemen bölümü atmak istedim çünkü çoğunuz tatile girdi. Tatilde rahatça okuyun istedim.
Bu aradaaa? Karneler nasıl? Şunu unutmayın o elinizdeki karneler sizin asıl kişiliğinizi ya da başarılarınızı yansıtan şeyler değiller. Hatta direkt kağıt israfından başka bir şey değiller. Bu yüzden düşük olan notlarınız varsa bunlar üzülmeyin çünkü siz orada yazan rakamlardan daha değerlisiniz ❤️❤️❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8.Bölüm
"EMNİYET"
Meriç'in ağzından
Ne kadardır tanıyordum baş ucumda uyuyan bu kızı? Çok uzun zamandır tanıyordum. Adını duyuyordum, fotoğraflarını görüyordum, deliliklerini, başarılarını dinliyordum. Peki o zamanlar da böyle hissediyor muydum?
Hissetmiyordum.
Peki şu an nasıl hissettiğimi biliyor muydum?
Bilmiyordum.
Daha da önemlisi neden ona ihtiyacım varmış gibi geliyordu? Bu zamana kadar kendimi kendim getirmişken şu an neden önüme bu kadar güzel bir engel çıkıyordu? Ben neden bu engeli kenara almak istemiyordum?
Uzunca Sare'ye baktım. Saçlarını okşadım, parmaklarımı yanaklarında gezdirdim. Nasıl bir hataya düşeceğimi bilmeme rağmen bunu yaptım...onu daha çok hissettim, hissettikçe henüz ne olduğunu bile bilmediğim o hissin peşinden kör kütük koştum.
Yorulacak gibi hissediyordum ancak koşarken aldığım her nefes ciğerlerime baharı tattırıyordu. "Bu kadar hoş olurken yorulmak ne mümkün." diyordu içimden bir ses.
Odanın kapısı tıklatıldığı an bakışlarımı Sare'den çektim ve kapıya çevirdim. Gelecek olan kişilerin yabancı olmadığını biliyordum. Evde ben, Müslüm ve Okan vardı.
"Müsait misiniz?"
Yattığım yerden Müslüm'e cevap vermek yerine ayağa kalktım ve odadan dışarı çıktım. "Efendim?"
"Bu akşam ki maçı yapıyor muyuz?"
"İlk önce Sare'yi eve bırakmam gerek." Dedim. "O buradayken ne maça çıkarım ne de maça çıkartırım."
Usulca kolundaki saate baktı. "Bunu maçın başlamasına 15 dakika kala mı söylüyorsun kardeşim?"
"Evet kardeşim." Dedim. "Sen de maçın başlamasına 15 dakika kala sormasaydın."
"Babasının yanında olursa inan bizim yanımızdakinden daha güvende olur." Kartal Alateş. Herkesi birer birer öttüren o başkomiser. Kötü hangi bağlantımız varsa hepsini teker teker hapse boylayan kahraman polisimiz. Bunu dalga geçmek için söylemiyordum. Kendisi öz babamdan bana miras olarak kalan insanlarla muhatap olmamam gerektiğini her seferinde bir kez daha hatırlatıyordu.
