ZEHİR VE TETİK

Bölüm-8

~~~

KATİLDEN KARRAMAN OLMAZ

Vincent'e dosyayı elden teslim etmek için toplantı odasında bekliyorduk. Görevden döneli yaklaşık iki saat olmuştu ve Vincent'in iki saat içinde geleceğini öğrendiğimizde kısa da olsa dinlenip en azından duş alıp temizlenmek için odalarınıza dağılmıştık.

Üzerimdeki görevler için özel olarak hazırlanmış kostümü temizlenmesi için görevlilere teslim etmiştim. Hızlıca duş aldıktan sonra daha rahat bir şeyler giyindim.

Vincent'in gelmek üzere olduğunu bildiren Damon hepimizi toplantı odadına çağırmıştı. Görevle ilgili detayları anlatmamız ve dosyayı teslim etmemiz gerekiyordu. Bunların hepsini Damon kendisi de yapabilirdi ancak kurallar ve prosedürler böyleydi. Görev raporu verilirken her üye orda olmalıydı. Vincent'in garip takıntıları vardı.

En azından sıcak temasa çok fazla girmemiştik. O yüzden fazla yorgun değildik.

Yine de yorgunluktan çok sinirden kaynaklanan bir baş ağrısı vardı üzerimde. Konuyu açmamak için kendimi zor tutuyordum.

James'le ilgili olan şeyleri diğerleri zaten biliyordu. Sorduğum sorulara cevap alamayacağımı biliyordum ve üzerine düşüp araştırdığımı anladıkları zaman elde edebileceğim bilgilerin üstlerini de kapatırlardı.

Olayın üzerinden saatler geçince daha detaylı analiz yapabilmiştim kafamda. Eğer öğrenmemde sakınca olmasaydı zaten bilirdim. Merkezinde Dseth'in olduğu bir şeyler vardı ve neden bilmiyorum ama hislerim işin ucunun bana da dokunduğunu fısıldıyordu.

Odadaki herkes sessizce masanın etrafındaki sandalyelerde oturuyordu. Dikkatli bakınca hepsinin suratında ciddi bir ifade vardı. Ortada bir şeyler dönüyordu sanırım ancak ben dönen şeyin farkında değildim.

Toplantı odasının otomatik kapısı ses çıkararak açıldığında bakışlar kapıya döndü.

Vincent her zaman ki gibi hızlı ve sert adımlarla içeriye girdi. Vakit kaybetmeden masanın en başındaki sandalyeye otururken hepimize kısaca göz gezdirmişti. Geride adam bırakıp bırakmadığımızı kontrol ediyordu sanırım.

"Carter?"

Üzerimizde fazla oyalanmadan hemen sağında oturan Damon'a beklentiyle baktı.

Damon kendi önündeki kapalı dosyayı Vincent'in önüne koydu yavaşça. Vincent tek elini dosyanın üzerine koyduktan sonra gülümsemişti.

"Güzel. İyi iş çıkardınız."

Asla samimi gelmeyen yüzüyle gözlerimi devirme isteğini bastırdım.

"Planda belirlediğimiz gibi gerçekleşti her şey. Belirlenen kordinatlardan ilerleyip çok fazla ses çıkarmadan dosyayı ele geçirip üsden ayrıldık. Yaralımız yok."

Damon gerekli bilgileri sıraladığında Vincent sadece küçük bir baş sallamasıyla onayladı. Her seferinde bunları anlatmak zorunda bıraksada bizi, asla ilgilendiğini düşünmüyordum. Nasıl yapıldığının bir önemi yoktu onun için bana kalırsa. Önemli olan verilen görevi başarıp başaramadığımızdı.

*

Uzun ve oldukça sıkıcı geçen bir saatin sonunda Vincent ayağa kalktığında rahat bir nefes verdim.

Tek iyi şey konunun bir şekilde bana dönmemesi olmuştu. Nasıl oluyordu bilmiyorum ancak Vincent lafı bir şekilde bana getirmeyi başarıp kelime kelime ezmeyi alışkanlık haline getirmişti.