ZEHİR VE TETİK

Bölüm-4

~~~

BİR TAKIM SIRLAR

Oturduğum tekli koltukta daha da kaybolmak için iyice aşağıya çöktüm. Dizlerimi yukarı toplamıştım.

Tüm ekip neredeyse eksiksiz şekilde ortak salonda toplanmıştı. Sadece Loan ortalıkta yoktu.

Kafama koyduğum gibi odama kapanmış gayet güzel bir gün geçirirken odama baskın yapan Loan yüzünden buraya sürüklenmiştim.

Birkaç gündür görev yoktu ve tesisin en azından Fearles'a ait olan kısmında bir dinginlik hakimdi. Benim aksime herkes bunu fırsata çevirmiş ve kendilerine bolca vakit ayırmışlardı. Diğerlerinin aksine Vincent'i beklerken kafayı yememe çok az bir şey kalmıştı. Günlerdir haber yoktu ve her geçen gün olmayan umudum biraz daha azalıyordu.

Her gün pansuman için yanıma uğrayan Simon dışında diğerlerini fazla görmemiştim son günlerde. Simon'ın uyku sorunum için verdiği haplar beklediğimden daha etkili çıkarken uyku düzenim maffolmuştu. Uyuyamamak düzendi benim için ve uyuyabilince her şey birbirine girmişti. Odamdan fazla çıkamamıştım. Simon'ın belirttiğinin aksine düzensiz aldığım ilaçlar yüzünden topluca yemek saatlerinde uyuyor olduğum için çoğunlukla tek başıma bir şeyler atıştırıp odama geri kaçmıştım.

Simon'un yanında Ramona da birkaç kez yanıma gelsede diğerleri yanıma uğramamıştı. Zorlandığımı görüyorlardı ve dinlenmem için zaman verdiklerini biliyordum.

Önceki günler gibi huzur içinde kendi kendime vakit geçirirken odama baskın yapan Loan tarafından tam olarak sürüklenerek getirilmiştim buraya. Yaşam belirtisi göstermem gerekiyormuş. Öyle söylemişti.

Tekli koltukta tek başıma otururken somurtmayaya çalışıyordum.

Loan beni buraya attıktan sonra kaçmamamı söyleyip ortadan kaybolmuştu. Beni odamdan çıkarıp kendisinin odasına kapanmış olması büyük ihtimaldi. Tüm gününü bilgisayar başında geçirdiği için şu anda da nerede olduğu tahmin edilebilirdi.

Benim aksime salonda herkes bir şeylerle uğraşıyordu. Ramona ve Simon duvarın yanındaki masada birkaç kağıt okuyup bir şeyler tartışıyordu. Damon camların yanındaki koktuklarda James'le birlikte oturuyordu. Sohbet ediyor gibiydiler.

Salonun ortasında büyük bir televizyon vardı. Clayton ve Jace televizyona bağladıkları şey sayesinde bir çeşit oyun oynuyordu. Oynadıkları şeyin tam olarak ne olduğunu çözemesemde çekişmeli bir şey olduğunu söyleyebilirdim. Birbirlerine sürekli laf sokup kavga ediyorlardı.

Yapabileceğim daha eğlenceli bir şey olmadığı için onlara en yakın koltuğa kurulmuştum. En azından atışmaları biraz olsa beni eğlendiriyordu.

Aslında mutsuzmuş gibi davransamdan içten içe bu huzurlu ortamdan mutluydum. Nasıl tarif edilirdi bilmiyorum ancak sıcak hissettiriyordu.

Çok da uzun olmayan bir süre önce bütün bunlara sahip olabileceğimle ilgili hayal bile kurmazdım.

Damon'la karşılaştığım o gün belki de hayatım boyunca kullanamadığım şanslarımın tek seferde gerçekleşmesiyle olmuştu.

Damon'a olan borcumu asla ödeyemezdim. Ne şekilde olduğu önemli değildi. Hayatımı kurtarmıştı ve bende onun hayatı için her şeyi yapmaya hazırdım.

Camın önünde James'le konuşan Damon'a tekrar baktım. Damon o gün orada olmasaydı şu anda nerede olacağım çok belliydi. O gün beni kurtarmıştı. Damon buraya kadar gelebileceğimi tahmin etmiş miydi bilmiyorum ancak benim aklımın ucundan bile geçmezdi. O gün bana inanıp Collins'e haber vermişti.