ZEHİR VE TETİK

Bölüm-0.1

~~~

KARANLIK BİR GEÇMİŞTEN
BİLİNMEZ BİR GELECEĞE

-1 YIL ÖNCE

Gözlerim iki adam arasında sırasıyla geçiş yapıyordu. Bir tarafta Dseth'e hizmet ederken ikili oynayıp, Dseth'ten aldığı bilgileri Slater'a aktardığını öğrendiğimiz zengin bir şirketin sahibi olan Hanry Albert vardı. Başından itibaren iki tarafa da çalışmıştı. Hedefim oydu. Dseth ihaneti affetmezdi.

İsmim Ameya. Dseth, diğer bir ismiyle ölüm örgütüne çalışıyordum. İşinde usta olmaya zorlanmış suikastçı ve ajandım. İşim Dseth'e sorun çıkaran her şeyi ortadan kaldırmaktı.

Gözlerimi üzerinden alamadığım bir diğer adam ise belki de kendi ihanetimi gerçekleştirebilmem için tek şansımdı. Başka şans yoktu ve olmayacaktı. Gözlerimin üzerinde olduğu Damon Carter benim tek şansımdı. Bu gün ilk ve son kez bir şansım vardı ve benim ne kadar kaldığını bilmediğim umut kırıntılarımın canlanmasında ki tek sebep Damon'dı.

Sığınmak istediğim birliğin ismiydi Slater. Dseth tüm dünyayı tehtit eden kötü bir örgütken Slater tam tersi uluslararası bir güvenlik ve savunma birliğiydi. Kendimi ateşe atmaktı bu belki ancak ben zaten kül olmuştum. Belki başka bir ateş küllerimden doğmama yardım ederdi.

Bulunduğum konumda dikkat çekmiyordum. Özellikle üzerimde olduğunu bildiğim gözler dışında varlığımla ilgilenen kimsenin olmaması iyiydi.

Etrafımda görmediğim başka Dseth ajanları vardı. Benim görevim yok etmek, ortadan kaldırmaktı. Etrafımdakilerin görevi ise benim yok ettiğimden emin olmak.

Damon Carter ile doğruca iletişim kuramazdım.

Oldukça gösterişli bir parti içerisindeydim. Birçok ünlü ve saygın isim vardı. Damon denen bu adam neden buradaydı bilmiyordum ancak önemi yoktu.

İçkilerin dağıtıldığı bar kısmında oturuyordum. Harekete geçmem için doğru anın gelmesi gerekti. Zaman benim için çok önemliyken yine her zaman olduğu gibi çok hızlı akıyordu. Tek seferde her şeyi halletmem gerekti.

Önüme yeni bir bardak bırakılırken bakışlarımı büyük salondan birkaç saniye ayırıp barmene gülümsedim.

"Senden bir şey rica edebilir miyim?"

"Tabi buyrun." Çalan müzik sesi yüzünden söyleyeceğim şeyi daha iyi duymak için öne doğru eğilmişti. Onun gibi yaklaşırken yüzüme samimi bir gülümseme yerleştirdim.

"Bana küçük bir kağıt ve kalem bulabilir misin?"

İstediklerime şaşırmıştı. "Tabi ki efendim." Bir saniyelik meraklı bakışlar sonrasında istediklerimi getirmek için uzaklaştı.

Çok geçmeden istediklerimi önüme bıraktığında gözlerindeki meraklı ifade hâlâ duruyordu. Kendisine olan bakışlarımı fark ettiğinde bakışlarını hızla çekmiş ve işiyle uğraşmak için uzaklaşmıştı.

Kalemi elime alırken kağıdı önüme çektim. Sırtım dönük olduğu için yaptığımı parti kısmında kimse göremezdi.

Kağıdı hızla iki parçaya ayırırken parçalardan birine rastgele şekilde sayılar yazıp bir telefon numarası oluşturdum. Eğer planım işe yaramazsa kağıdın önüme geldiği görülmüş olmalıydı. Percy bunu bana soracaktı. Bir bahanem olmalıydı. Barmenin gereksiz ilgisi ve konuşması dikkatimi dağıttığı için susmasını sağlamak amacıyla sahte bir numara vermiştim. İnanmamaları için neden yoktu.

Numara yazan kağıdı kenara bırakırken diğer kağıt parçasına yaklaştırdım kalemi. Durumumu açıklayan birkaç kelime yazdım. İşim bittiğinde kalemi bırakıp yazdıklarımda gözlerimi gezdirdim.