Herşeye Ters

Ölemez!

Silah sesi duyuldu...

Atlas can havliyle benim önüme anlamıştı. Bana sarılmış ve sırtını bana siper etmişti. Silah sesi duyulduğunda Atlas yüzünü buruşturmuştu. Atlas birden yere yığıldı.

Dizlerimin üstüne çöktüm. Benim yüzünden ve benim amcam yüzünden vurulmuştu! Amcamın olduğu tarafa baktığımda yoktu gitmişti kaçmıştı! Tekrar Atlas'a baktım. Başımı ellerimin arasına aldım.

"Atlas gözlerini kapatma nolur yalvarırım!"

Herkes arabalarından çıkmış ve etrafımızda toplanmıştı bir yandan da 'Ambulans çağırın' diye bağırıp ağlarken Atlas güçlükle kolunu kaldırdı ve saçımı okşayıp güldü. Gülerken bile acı çekiyordu! Tekrar güldü ve elimi tuttup fısıldadı

"Korkma "

Yavaş yavaş gözleri kapanmaya başlamıştı! Hayır olmazdı bu sefer izin vermezdim. Hayatımda bana tek değer veren insan annemi benden almışlardı ama şuanda beni seven tek insanıda alamazlardı! Arkadan bir kadın "Ambulans gelmek üzeredir" diye bağırmıştı.

"Atlas gözünü kapama bak korkuyorum lütfen ambulans gelene kadar dayan! Nolur yapma beni tek seven insanı da elimden alma!"

Hüzünlü bakışlarıyla gözlerime baktı ve zorlukla konuştu.

"Özür dilerim"

Gözlerini kapatmıştı. Deli gibi ağlıyordum. Hıçkırıklarım yankılanırken ambulansın sesi duyuldu. Hemen ambulans yanımıza durdu ve kalabalığın içinden sedyeyle Atlas'ı aldılar. Bende ambulansa bindim ve hastaneye doğru ilerlemeye başladık.

Atlas'ın elini sıkıca tutuyordum. Tamam daha tanışalı daha doğrusu onu hatırlamadığım için tanışalı bir kaç gün olmuştu. Ama beni seven tek insan oydu aynı zamanda sevgilimdi! Beni bırakamazdı!

Hastaneye geldiğimizde Atlas'ı ameliyathaneye aldılar bende girmek istesem de izin vermemişlerdir. Hastane koridorun da yere çökmüş ağlarken polisler bana doğru gelmeye başladı.

Uzun boylu olan polis önümde durdu

"Merhaba siz Atlas Gökhan'ın neyi oluyorsunuz ifade almak için gelmiştik"

Ağlamaktan kızarmış gözlerimle ona baktım ve ayağa kalkıp titreyen sesimle konuştum

"Se- Sevgilisiyim ben Yosun Kaplanhan"

Normalde annemin soyadı olan 'Akağaç' ı kullanırdım ama bu resmi bir konuydu ve kimliğinde babam olacak adamın soyadı yazıyordu.

"Peki ifade verecek durumda değilseniz sonra verebilirsiniz"

"Yok şimdi vereceğim"

Gözyaşlarımı silsemde yenileniyordu.

"Siz nasıl isterseniz"

Adam arkadaşından kalem ve kağıt aldı ve tekrar bana döndü

"Sevgilinizi vuran kişiyi gördünüz mü?"

"E-evet gördüm kendisi amcam babamın kardeşi"

Amcam derken kalbimde bir sızı hissetmiştim. Adam afallamış gözlerle bana baktı ve konuştu

"Amcanız sevgilinizi neden vurdu? Aralarında bir husumet kavga vesayre var mıydı?"

Burnumu sesli bir sekilde çektim

"Hayır yoktu onlar tanışmıyorlardı bile amcam beni vurmak istedi ama Atlas bunu görünce önüme atladı"

Bunları söylerken sonlara doğru daha da çok ağlamıştım. Adam bana şaşkın gözlerle bakıyordu ama birden şaşkın bakışların yerini hüzün aldı.