Herşeye Ters

Özür

O an keşke geberseydim de bu manzarayı görmeseydim. Kendimi o kadar değersiz hissettim ki anlatamam! Birden sırayı iterek ayağa kalktım. Sıranın tiz sesi sınıfta yankılandı. Herkes bana bakarken gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Koşarak sınıftan çıktım.

Gözlerimde o gün canlanıyordu. Antidepresanlar krizlerim depresyonlar! Bunları düşündükçe daha da kötü oluyordum! Birden arkamdan Atlas'ın sesini duydum.

"Yosun nerdesin!?"

Bunu duyduğum an yine aynı şeyler gözlerimde canlandı. Hemen kızlar tuvaletine girdim ve rastgele bir tuvalete girip kapıyı kilitledim.

Tırnaklarımı saç diplerime geçirdim. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Nasıl yapardı ya nasıl!? Alt tarafı lanet olası bir sürtüşmeydi! Bilerek yapmıştı! O da Miran gibiydi!

Sadece bir arkadaşım olsun istemiştim ya! Nasıl bu kadar acımasız oluyordu! O an gözümde canlandıkça gözlerimi sıkıca yumup açıyordum. Gerçek olmasın lütfen! Nolur yanlış görmüş olayım! İçimden bunları geçirirken göz yaşlarım yanaklarımdan boynuma uzun bir yol çizmişti.

Kime güvensem ilk rüya gibi sonra bok gibi hissettiriyordu! Koridorda Doruk Poyraz ve Atlas'ın sesi yankılanıyordu.

Hayır beni bulmamalılardı! Bulurlarsa Atlas beni tutacaktı gitmek istesemde izin vermeyecekti. İstemiyordum! Kimseyi görmek istemiyordum! Beni her seven bana zarar veriyordu! Kalbimin acıdığını hissettim! Canım yanıyordu onun yüzünden!

Nefes alamıyordum! Onun için benim canımı yakmak bu kadar kolaydı işte! Güçsüzün tekiydim! Meğer onun gözünde hiçbir değeri yokmuş ilişkimizin! Ama lanet olsun ki benim için vardı! Birine ne zaman güvensem yarı yolda bırakılıyordum! Neden hep nefret edilen ihanete uğrayan bendim! Neden ya neden!

Şu acımasız dünya bir tek neden bana acımasızdı?! Neden sorularımla günden güne deliriyordum! Kafamın içinde nedenler yankılanırken tekrar ve tekrar Atlas ve Ceyda'nın o iğrenç görüntüsü gözlerimin önüne geldi!

Çığlık atmak istedim! Onu bile yapamadım! Kendimi tuttum! Etrafı yıkmak şu küçücük tuvaletten çıkıp Atlas'a hesap sormak istedim! Onunla hiç sevgili olmamış olmak istedim! Bu yaptığı iğrenç haraketi görmemiş olmak istedim! Avaz avaz bağırmak istedim! Kendimi öldürmek istedim tekrar!

Bileklerimden kanlar boşalırken elimdeki bıçakla yere yığılmak tek kelime bile edemeden karanlıkta kaybolmak nefret edilen o kız olarak kalmak istedim! Bu okulu onun başına yıkıp buralardan uzaklaşmak istedim!

Ölmek herşeyi unutup sonsuz bir uykuya dalmak istedim! Ama istedim! Yapamadım! O küçücük tuvalette tıkılıp kalmışken sadece çok istedim!Bizim aşkımız zaten Herşeye Tersti! O babasının oğluydu! Onu seven arkadaşları onu seven bir babası vardı! Kısaca onu sevenler vardı!

Peki ya beni? Beni kim sevmişti! Kimse! Atlas bile sevmemişti! Beni ölse incitmez! Beni asla kırmaz! Benim için canını verir! Benim gözümden düşen bir damla yaş için ölür dediğim insan aşık olduğum onun için ölüme sorgusuz sualsiz gideceğim aşık olduğum adam şimdi Ceyda'yı öpüyordu!

Beni babam bile sevmemişti! Ama onu herkes severdi! İşte aşkımız bu yüzden herşeye tersti!
Heryerde kötü iğrenç kız benken! Heryerde yakışıklı iyi çocuk oydu! Beni sevmesi bile mucizeyken ben yine hayallere dalmıştım.

Atlas'dan

"Lan nerde bu kız yer yarıldı da içine mi girdi?!"

Her yere bakmıştık. Doruk Poyraz ben okulun her yerinde onu aramıştık ama yoktu! Benim suçumdu! Ama onu öpmeyi ben istememiştim o beni öpmüştü! Boş yere kıskançlık yapmıştım! Doruk nefes nefese konuştu