අප්පච්චි මට කතා කරලා සතියකුත් ගියා...එදායින් පස්සෙ පොඩි හාමුවත් දැක්කෙ නෑ...සියා ගෙන් ඇහුව්වාම කිව්වෙ පොඩි හාමුට තියෙන්නෙ ගොඩක් කාර්‍යබහුල ජිවිතයක්ලු...මට ඒ ඇස් අමතක කරන්න බෑ..අශේන් ටත් තියෙන්නෙ එ සමාන ඇස් නිසා වෙන්නත් ඇති...
මං හිටියේ ඉස්තොප්පුවේ...කජු දිසියකට වග කියන ගමන්...මෙක සියා ටවුන් එකෙන් මටමයි අරන් ඇවිත් තිබ්බේ ගෙනත් දිලාත් දවස් තුන හතරක් වෙනවා..කන්න වෙලාවක් හොයා ගන්න බැරි උනා අත්තම්මාගෙ රස කැම කලා මගෙ බඩ පිරිලා තිබුනේ...
එක පාරටම වේගෙන් අවේ සියගෙ වහනේ..මං කවදාවත් සියා මෙහෙම වේගෙන් එනවා දැකලා නෑ...වහනෙන් බැහැලා අත්තම්මා ට කතා කරන ගමන් මං ලග අවේ වේග බට්ටා වගේ...
" හාමිනේ...හාමිනේ...ඉක්මනට මෙහෙට අවා නම්..."
" ඇයි මහත්තයා..."
කුස්සියෙ හිටිය අත්තම්මා සියාගෙ කටහඩේ කලබල ගතියට හොදටම බය වෙලා ජෙට් එක වගේ ඉස්තොප්පුවට අවේ...
" සුදු පුතා ඇතුලට යන්න..."
" එත්..."
" එත් මෙත් නෙවෙයි යනවා ඇතුලට..."
" යන්න දරුවෝ..."
හෙතුවක් දන්නෙ නැ එත් සිය මොනාට හරි ගොඩක් කලබල වෙලා කියලා හොදට තෙරෙනවා...
ගේ ඇතුලට යන්න හැරුන මාව එක තැන නතර උනේ ගෙදර අපූ නාදුනන වහානෙ දැකලා..මං බැලුවෙ සියාගෙ මුහුන දිහා ...කලින් මෙ දෙ වෙනවා දැනන් හිටියා වගෙ හැගිමක් එයගෙ මුනෙ තිබුනේ...වහනේ නාදුනන එකක් උනාට එකෙන් බැස්ස කෙනාව අදුර ගන්න මට මහා ලොකු වෙලාවක් ගියෙ නෑ...
" අප්පච්චි..."
" ඇතුලට යන්න දරුවෝ..."
" දැන් වෙන දෙට මුහුන දියන් දරුවෝ..."
අත්තම්මා මාව අතුලට තල්ලු කරද්දි සියා මගෙ අතින් තද කරලා අල්ලගෙන මං දිහා බලන් කතා කරා..එයා දුන්නෙ අණක් කියලා මට හිතුනා...
" කොහොමද අප්පච්චි..."
අප්පච්චි සියාට වදින්න හැදුවත් සියා කකුල් පස්සට ගත්තෙ අහක බලාගෙන...
" කොහොමද අම්මෙ..."
අප්පච්චි අත්තම්මා ට වැන්දත් අත්තම්මා ගෙ ඇස් තිබ්බෙ සියා ලග හරියට ඉලගට මොකක් කරන්නද අහනවා වගෙ අත්තම්මා සියා දිහාම බලාගෙම අප්පච්චි ගෙ ඔලුව අත ගැවා..
