Ashen pov :
" කැහ්...කැහ්..."
" චුටි බෙහෙත් ටිකක් ගත්තා නම් හොදයි නෙද..."
" මෙක නිකන් උණක් විතරයි අයියේ..."
" දවස් කියක් උණද බලනවා කො...දැනටම දවස් හතරක් සියත් ගෙදර නැ මාත් නැ තමුසෙ ලෙඩ වෙලා පෙනඩොල් බිබි ඉදලා හරි යන්නෙ නැ..."
සතියක් තිස්සෙ බහින්නෙ නැති උනාක් එක්ක ඇගෙපතේ අමාරුව තිබුනාත් මං ඔක වැඩිය නොහිතා පැනඩොල් බිලා කැම්පස් ගියා...යශ් මෙවා දැන ගත්තොත් බොරුවට කලබල වෙනවා...දැනටමත් එයා ඉන්නෙ ස්ට්‍රෙස් වෙලා ඩොක්ට උනාත් කිව්වෙ එයගෙ ඔලුවට බරක් දෙන්න එපා කියලා එහෙම තියෙද්දි මං අසනිපයි කියලා දැන ගත්තොත් එයා එකත් එයගෙ පිටට දා ගන්නවා...මගෙ අහිංසක හද ...
" අද ගෙදර ඉන්නවා මං ඩොක්ටට කතා කරන්නම්..."
" බෑ බෑ හලො අද බෑ....යශ් දන්නෙත් නැ මට ලෙඩ කියලා මං අද හිටියොත් එයා ඔක හොයා ගනි බොරුවට එයව කලබල කරන්න බෑ...මං ටෙස්ට් එකක් කර ගන්නම් බය නොවි ඉන්නවා කො මං දැන්ම මැරෙන්නෙ නැ..."
" මගෙ යකා අවුස්ස ගන්න එපා බ...පොඩ්ඩක් හිටපන්..."
ඇගිල්ලත් දික් කරන් මට බැනන් එද්දි අයියාගෙ බාබා අඩන්න ගත්තා...අපො මලකන්කරච්චරයක් ඔක විනාඩි පහෙන් පහට අඩනවා...මට ඉන්න කියලා අයියා ෆොන් එකත් කනෙ ගහන් ඔෆිස් එක ඇතුලට ගියා...එයා එයගෙ ජිවිතෙම බිල්ඩින් ගොඩකට යට කරලා...මට අයියා වෙනුවෙන් දෙයක් කරන්න පුලුවන් නම් එක්කො ඉක්මනට මාත් බිස්නස් වලට ජොයින් උනා නම් මට පුලුවන් අයියට උදව් කරන්න එතකොටවත් එයාට නිදහසක් ලැබෙයි නේ....
" මට යන්න වෙනවා බං....වැඩ කරන තැන අවුලක් වෙලා...අනෙ බෙහෙත් ටිකක් ගනින් මල්ලි මට ඉන්නෙ උබ විතරයි..."
" හරි හරි ඔයා පරිස්සමින් යන්න කො...මං බෙහෙත් ගන්නම්..."
" ඔකේ බායි..."
" බායි..."
අයියා ගියා අයෙත් මෙ පරණ බිත්ති ඇතුලෙ මං තනි වුනා....සතුටු වෙන්න පුලුවන් එකම හෙතුව මගෙ තනිය මකන්න පයපු ඒ හද...තව විනාඩි පහයි අශ් ගාගෙන වලව්ව දෙක කරයි...
