მთაწმინდას

თავი ოცდამეთერთმეტე

(არაა შესწორებული)

ნინა🍀

- არა?

- არა!

- არც გაატრაკო?

- არა, არ ვშვრები მაგ სიტყვას! - ტიპიური ნია.

- და რატო არა?

- აი, არა, რა!

- ინანებ!

- ვინანებ არა ქათმის ტოლმა!

დეგენერატია ეს! რა დაემართა?
______________________

დათო 🔥

არაო გოგომ. მეთქი აჟრიალებს, მაგრამ რომ გავამეორებინე, მაინც არაო.

- რა არა გოგო? წელიწადში ერთხელაა და მაგასაც უარობ?

- აუ, ნუ შემიკიკინეთ, რა! და ჰო, წელიწადში ერთხელაა და მაგასაც ვუარობ!

გიჟია ეს თუ ვინაა?

- მე მაინც ვიზამდი რამ-

- შენ შენ ხარ, დავით ბატონო, მე - მე!

ვაა, ვინაა ეს?
______________________

ერეკლე 🥃

- არაა შანსი გადაგაფიქრებინო?

- არანაირი!

- არანიარი?

- ვერანაირი! არ იწვალო! არც ცადო!

- კაი, უფროსი შენა ხარ!

- აი, მაგიტო ვგიჟდები შენზე, ერეკლე, არ ართულებ საქმეს!

- რო არ ვართულებ, ეგ კი, მაგრამ ჩემზე მეტად ლადოზე გიჟდები! - ხმამაღლა გაიცინა, - არც იუარო.
______________________

იოანე 🍼

ნიამ უიარა და რომ მითხრა ყველა გავაფრთხილე და შენც გეუბნებიო, აღარაფერი მითქვამს. თუ ერეკელე და დათოც კი ვერაფერს გახდნენ, მე ვერაფერს ვიზამდი.