ლადო ⚡
რა სახეები ქონდათ, რომ ეძინებოდათ...
მერე საბამ გაიღვიძა. გარეთ გამოვიდა და სიგარეტის ღერი მომაწოდა.
– სპასიბა.
გამოვართვი და ჩამასესხებელ ჟესტად სანთებელა ამოვიღე ასანთებად. თავი დამიქნია, მადლობაო.
ჯიგარი ტიპია, თავიდანვე დამევასა ნინამ რომ გაგვაცნო. დაჟე, ნინაც ნახევარი წლის გაცნობილი მყავდა.
– რომელზე უნდა გავიდეთ?
– რავიცი, ჯერ გაიღვიძონ და გავარკვევთ.– თავი დამიქნია და გააბოლა.
– ბიჭო, გოგოო და რამეო ნინომ და რა ხდება? ვის კერავ?
– აუ, რავიცი, რა. აღარ ვკერავ, მაგარი შტერია გოგოა, ვიღაცაა... დათოსაც კი სახე აეხია, რო ნახა და გოგოებმა ხო ვააფშე! მარა მაგარი გაბურღეს ტვინი დაბადების დღეზე!
– რო რამე ქენიო და პონტი?
– ხო, ბიჭო, ხოიცი რანაირები არიან, მარა ნია აღადავებს მაგარს.
– ხო, სახელზე დასცინის, ნინასგან ვიცი.
ჩავიცინეთ და სიგარეტი მოაჯირს შევაწვით.
ტელეფონს დავხედე, ოთხის წუთები იყო. სამუშაო მქონდა. საბა რომ შებრუნდა სახლში, შევყევი და ოთახებთან გზები გავიყავით; ის თავისთან, მე ჩემთან წავედი.
გადმოვიღე ლეპტოპი და სამსახურის საქმეებს დავხედე. მაშაყირებენ, ყველგან მაგას აკეთებო. რომ არ გავაკეთო, დამახრჩობს უფროსი.
აკადემიური მაქვს აღებული წელს, ბიზნეს-ადმინისიტრატურაზე ვარ. იდეაში, ჰა და ბოლო წელი იყო ახლა, მაგრამ მივხვდი, რომ სახსრები მელეოდა და მშობლების ფულზე ვერ ვიჯდებოდი სულ.
ერეკლე გადმოტრიალდა საწოლიდან და ნამძინარევმა ჩაიცინა.
– შენ ბიჭო... კიდე მაგას აკეთებ?
– რა ვუყო? უნდა მოვრჩე.
YOU ARE READING
მთაწმინდას
Romance- მისმინე, რაღაცა უნდა გითხრა. - და რა უნდა მითხრა? გაჩუმდა და ეშმაკის ბორბალს ახედა. - გისმენ? რა უნდა მითხრა? - მიყვარხარ. პირი დავაღე. არ ველოდი. _______ 16/10/22-
