ŞAHESER | Texting

3.2

Ravza Duru

Sabah alarmın gıcık sesiyle uyanmış ve günlük rutinlerimi halledip evden çıkmıştım. Yoldan Berk ve Karan'ı da alıp yürümeye başlamıştık. Karan'ın koluna girmiş yürüyordum. "Ravza grup olacağın kişi kim demiştin?" diye tekrardan Ceyda'nın adını sordu bana tekrar Berk.

Ya sabır dileyerek sakin bir şekilde ona döndüm. "Berk kaç kere sordun ya! Hem seni ilgilendiren bir durum yok ki."

Beni hiç umursamadan konuştu tekrar. "Sen söylesene adını."

"Ceyda."

"Ceyda, Ceyda..." diye diye mırıldandı.

Çok geçmeden okula vardığımızda Eslemlerin geldiğini görmüştüm. Hepimiz çalan zille içeri girdik. Ders boyunca kafamı sıraya koymuş biraz uyumuştum. Uyanmama neden olan şey ise Eslem'in beni kaldırmak istemesi ama Karan'ın izin vermemesiydi. Ama ben yine gözümü açmamış derin uykuma geri dönmüştüm.

Karan'ın da yanımdan kalktığını hissettiğimde uykuya kendimi bıraktım. Tam dalmıştım ki kolumdan dürtülmemle gözümü açtım. Gözümü yarı şekilde açıp başımda duran silüete bakıyordum. Yanlış görmüyorsam Ceyda'ydı.

"Ceyda?" Gülümseyerek bana eğildi yüzümü daha net görmek için. "Duru." Hemen kendime gelerek sarıldım ona. O da aynı şekilde karşılık verdi. "Baktım sen gelmiyorsun ben geleyim dedim." dedi hafif numaradan kırılmış gibi yaparak. Mahçup bir şekilde gülümsedim.

"Ders kimyaydı. Ve bilirsin genelde uyuyarak geçiriyorum."

"Eso nerede? Karan nerede? Eniştem nerede Duru?" dedi yerinde duramayacak küçük bir kız çocuğu gibi. "Ben sana hep demiştim ama bu Karan da bir şeyler var ama inanmamıştın. Neyse haticeye değil neticeye bakmak gerek değil mi ama?"

"Aynen ondan cey cey."

"Ee nasıl gidiyor?" diye sormamla kapıda beliren Berk'in yanımıza ışık hızında gelmesi bir olmuştu. "Berk ne oluyor?"

"Bir şey olduğu yok Ravza. Ne olabilir ki?" dedi sırıtarak. Kaş göz de yapıyordu ama neyi işaret ettiğini ne anlatmaya çalıştığını anlamamıştım. "Aa hatırladım seni, Berkti sanırım. Okul girişinde karşılaşmıştık." dedi Ceyda elini Berk'e doğru uzatırken. "Ceyda ben."

Berk Ceyda'nın ona uzattığı elini transtan çıkarak hafifçe tutarak gülümsedi. "Berk."

"Memnun oldum."

"Bende."

"Ravza?" dedi bu defa bana dönerek Berk. Sanırım açıklama yapmam gerekiyordu. "Berk, yarışmada grup olacağım arkadaşım Ceyda. Ceyda, Berk de benim kuzenim olur."

"Neyse size doyum olmaz ben gideyim zil çaldı zaten. Bir sonraki ders yanındayım." diyerek söylene söylene yanımızdan uzaklaştı Ceyda.  Berk ise arkasından hülyalı hülyalı bakıyordu.

"Berk?" Hala Ceyda'nın az önce çıktığı kapıya bakıyordu. "Berk diyorum."

Bir anda afallayıp bana döndü. "Efendim."

"Sen hayırdır?"

"Ravza hani ben sana aşık oldum demiştim ya." dedi küçük bir çocuk gibi. "Evet, demiştin." dedim bende devam etmesi için.

"İşte o kişi Ceyda." dedi tek seferde. Sonra rahat bir nefes vererek bana döndü tekrardan. "Sen ciddi misin?"

"Evet tabi ki. Beni ona kötülemedin inşallah." dediğinde kaşlarımı çattım. "Yok be ne kötülemesi." Kurduğum cümleden sonra biraz dahi olsa rahatladı ama sonra tekrar hüzün mooduna geri döndü. "Niye öyle bakıyorsun?" diye sordum.

O kadar hüzünlü bakıyordu ki. Sanki Ceyda onu 3 çocukla dul bırakmış kaçmış gibi. "Ravza hatırlamadı beni. Oysa bahçedeyken tanışmıştık." Bu haline gülmeden edemedim. "Ne gülüyorsun ciddi bir şey konuşuyoruz şurada."

"Berk ben sana ne diyeyim ya. İlk tanışma için normal değil mi?"

"Ama ben unutmadım." diye savundu kendini.  "Aşık olduğun için olmasın." dedim onu aydınlatarak.

"Ben şaka anlamında aşık oldum diyordum. Ben şimdi cidden aşık mı olmuşum?" diye sordu safça. Ah benim saf limonlu kekim. "Berk kusura bakma ama biraz salaksın."

"Biliyorum." dedi böbürlenerek. 

 Geri zekalı, salak olduğunu kabul etmişti.

Yok, bu erkekler aşık olunca biraz salaklaşıyorlardı.

Ama benim Karan'ım hariç...

Instagram: venusunmavisi