Anonymous Admirer (BL)

16

Third Person's POV

“You should consider yourself lucky na ako ang nakapulot ng sulat mo dahil kung hindi baka kumalat na sa buong campus,” wika ni Madison, “I'm only trying to help you.”

“Help? I don't need your help! Wala kang karapang makielam dito!” Nakasalubong ang magkabilang kilay ni Cairo at nagngingitngit ang kanyang ngipin.

Kumunot ang ang noo ni Madison. “Kung ganon, mas pipiliin mo nalang yan itago? You should be grateful because of your letter made this guy realize something,” turo niya kay August.

August placed his hand on Cairo's shoulder.

“Cai, ang nangyari ay nangyari na. Hindi na mahalaga ang ginawa ni Madison.” August tried to calm Cairo down.

Pero hindi kayang huminahon ni Cairo, he is still afraid.

Cairo's eyes begins to stings. “My secret is out... What do you think of me now? Am I disgusting?”

Mas lumapit sa kanya si August at mahigpit itong niyakap.

“No, of course not. There's nothing disgusting nor shameful about this. Wala kang dapat ikatakot.”

Ang mga luhang sinubukan niyang pigilan ay bumagsak na. Cairo can sense August was sincere, and in his arms, Cairo felt safe.

Hindi na nagtagal si Madison sa rooftop nang alam niyang tapos na ang trabaho niya dito, tahimik siyang umalis at hindi na sila inabala.

----> ° ๑⁠ ♡ ๑ ° <----

MICAIRO MARTINO

My face is still resting on August's shoulder, though I feel guilty for making the side of his uniform wet from my tears. Pero hindi ko ito kasalanan dahil hindi ako makawala sa yakap niya.

But I still love it anyways as I can smell the sweet scent of my August.

“Cai, bakit wala kang sinabi noon?” Napahinto ako nang nagsalita siya muli at binitawan na ako.

“Natakot ako,” I looked up to him, finally I can look at his eyes without any fear unlike before. I slowly feel comfortable to tell him everything.

“Takot akong umiwas ka sa akin, at baka hindi na kita makausap. Titiisin ko kahit kaibigan lang ang tingin mo sa akin basta makasama lang kita palagi.”

“If that is so, ano yung ginawa mo last week? Bakit mo ako iniwasan kung gusto mo pala ako laging makasama?” August crossed his arm on his chest.

“I was mad and jealous! In-expect kong mawawalan ka na ng oras sa akin kapag nahanap mo na ang secret admirer mo. I was preparing myself by distancing you,” paliwanag ko.

“But it turns out I was jealous of myself. Hindi ko naman kasalanan na binigay pala ni Madison ang sinulat ko sayo, kaya pano ko malalaman?” dagdag ko.

August smiled, but I know that he was resisting not to laugh while staring at my red face because of embarrassment.

“Tama ka, yan nga ang plano ko kapag nahanap ko na siya. Masaya akong ikaw ito Micairo, I will definitely dedicate my full attention to you.”

Abot-tenga ang ngiti ko. Gusto ko sanang yakapin siya ulit, pero naging sagabal ang pagtunog ng tiyan ko.

Bahagyang natawa si August nang marinig din niya ito,

“Kumain na muna tayo,” ani August, at hindi na ako umangal pa.

Magkatabi kaming kumain sa mesang nakapwesto sa gilid ng rooftop katulad ng lagi naming ginawa.

Katulad din ng dati ay masaya kaming magkasama at komportable sa isa't isa. Ngunit ang pinagkaiba nga lang ng ngayon, is that we mutually like each other more than friends.