İşinde usta bir Savcı olan Hwang Hyunjin'in dilsiz bir mahkûm olan Lee Yongbok'a aşık olmasıyla başlayan bir hikâyeydi.
"Beni duyamıyorsun, sesim yok."
"Sesinin olmasına gerek yok Yong, ben seni duyuyorum."
Yeji neşeli bir ses ile Hyunjin'in odasına daldı. Yurt dışından dün gece gelmişti, onlara sürpriz olarak bir kahvaltı hazırlamıştı.
Odaya daldığı an Yongbok ve Hyunjin'i sarmaş dolaş uyurken gördü.
İkiside çok huzurlu görünüyordu, Yongbok burnunu Hyunjin'in boynuna görmüştü. Hyunjin kollarını ona dolamışti, çenesi Yongbok'un kafasına yaslanmışti.
Yeji onların huzurla uyuduğunu görünce rahatsız etmeden odadan çıktı. Salondan telefonunu alıp geri döndü, onların bu tatlı halinin fotoğrafını çekti. Fotoğraflara gülerek bakarken odadan çıkıp kapıyı kapattı, kendi odasına doğru yol aldı.
Odasına girip kapısını kapattı. Yatağına oturdu, çektiği fotoğrafı sevgilisine attı.
Bir fotoğraf gönderildi
Ryunjinn! Baksana Çok güzeller, değil mi? ✓✓
Evet, çok güzeller. Bizde senle öyle olabiliriz.
Umarım sevgilim. ✓✓
Mesajlaşma sayfasından çıkıp telefonu yatağının üzerine bıraktı. Valizlerini açıp kıyafetlerini dolabına yerleştirmeye koyuldu.
Hyunjin yavaş yavaş gözlerini açtı. Açtığı gibi Yongbok'u kollarının arasında görmenin mutluluğu ile ona dahada sarıldı.
Yongbok hissettiği baskı ile uyandı, yavaş yavaş gözlerini açtı. Hyunjin onun uyandığını hissedip geri çekildi, onun alnına öpücük kondurdu.
"Günaydın sevgilim."
Yongbok gülümsedi "Sanada günaydın." deyip hafifçe doğruldu. Gerinirken kollarını kaldırdı, "Uzun zaman sonra, çok güzel uyumuşum." deyip gerindikten sonra kollarını geri Hyunjin'in beline doladı. Hyunjin gülüp onun saçlarını karıştırdı.
"Kalkalım da güzel bir kahvaltı edelim. Sonra ben bir adliyeye uğrayacağım, akşam seni evden alırım bir yerlere gideriz. Ne dersin?
