රෑ කලුවර වැටෙද්දි
පපුව තව
හයියෙන් ගැහෙනවා..
අමතක කරපු
රියැලටිය
හීනෙන් හරි පේනවා ..
ඒ නැතත් ඇස් අග කදුලු
උල්පත් මැවෙනවා...
මාන්සියටද මන්ද
මැදක් යනකොට
නිදි සුව දැනෙනවා ....
අතීතය හීනයක් වී
එනකොට
බයෙන් ගැස්සිලා
නැගිටිනවා ...
ෆැන්ටසිය අන්ධකාරෙ
එක්ක පෑල
දොරින් දුවනවා ...
අනේ මට උදේ වෙනකොට
තවත් බය
හිතෙනවා ...
__________
janje
__________
හුගක් වෙලාවට කවි පොත් කවුරුත් නොකියවන වග මම දන්නවා ...
ඊට වඩා හොදට බුකියේ මට ඉඩ තියෙන බවත් මම දන්නවා ...
දිනපොතේ පිටු ගැලවිලා කවුරුහරි දකියිදෝ කියල බය හිතෙනවා..
ලියන කවි ටිකක් හරි ලස්සන බවත්
මම හොදටම දන්නවා...
කෑ ගහල අඩන්න ඕන වුනත් බැරි තැන
මම කවි ලියනවා ..
🙂💔
මේක මම හැර තව කවුරුහරි කියවන විනාඩියේ මම මීට වඩා හොදින් ඉදියොත් හොදයි ..ඇත්තටම මට මතක නෑ මම කවි ලියන්න පටන් ගත්ත විදිහ..
ඒ කොහොම වුනත් මම අඩන්න කැමති නෑ. එතකොට මගේ ඇස් රතු වෙලා ඉදිමෙනවා ..උදේට ඇස් තව හීනී වෙනකොට හැමෝම දන්නව අඩපු වග..
මට හැමදේම එපා වීගෙන යනවා .
මට හරි බයයි. මම මේ තත්වයෙන් හරි මාව තියන්න ගොඩක් මහන්සි වුනා .
මට මාව විනාශ වෙනව දකින්න ඕන නෑ ඒත් මේ වගේ හිස් මල මිනියක් වගේ ඉන්නවට වඩා මාව විනාශ වුනා නම් හොදයි කියල හිතෙනවා..
කාලයත් එක්ක මම බිදුනු වීදුරු කටු ගොඩක්..
එහෙම නැත්නම් ටිකෙන් ටික සක්‍රීය වෙන ගිනි කන්දක්...
ලං වෙන මිනිස්සු මං හන්දා එයාලව විනාශ කරගන්නව බලන්න මට ඕන නෑ ..මීට කාලෙකට කලින් මම ආදරය කරපු කා ගැනවත් දැන් මට ආදරයක් නෑ ..
සමහර විට කාලයත් එක්ක මම හොද වේවී ..මම එහෙම හිතනවා ..
🙂
YOU ARE READING
hidden feelings
Poetry" අතුරුදහන් වූ මිනිසුන් ශේෂ කළ අතුරුදහන් නොවු හැගිම් මතකෙට ආවඩන විට අතුරුදහන් වීමට අවැසි හිතකගෙ අඳෝනාව..."
