YAZGI

11.Bölüm : Kabus

Medya : Bulut 🪽

Yeni bir bölümle karşınızdayım .

Nasılsınız bakalım.

İyi okumalar sevgili okurlarım.

Oy vermeyi unutmayın olur mu.

💙🫶

<✯>

Karanlık bir evdeydim etrafa bakındım ama sadece karanlıktı ama bir odada ışık vardı oraya doğru ilernedim kapının koluna dokunduğumda kapı kendiliğinden açılmıştı .

Ortada bir vardı yüzü bana dönüktü kapı sesi ona gitmesiyle bana döndü cehennemim tam karşımdaydı Tuğrul Yılmaz elinde siyah kemeriyle bana gülümsüyordu.

" Beni özledin mi canım kızım ." Dedi .

Bu gerçek olamazdı etrafa bakındım ama az önce içeri girdiğim kapı ortada yoktu .

Sol koluma kemer vurmasıyla kendimi yerde buldum yine kemer izleri , yine acı karnıma atılan tekme ile ağzımda kan tadı gelmesiyle yüzümü bürüştürdüm.

Artık halim kalmadığı için gözüm kapanıyordu yine aynı şey oldu ruhum parçalandı cehennemdeki adam beni görmezden geldi .

" Yazgım " Bir ses yakından geliyordu ama uyku gözlerimin açılmasını istemiyordu yine sesi işitmemle biri saçıma dokunuyordu narin bir el yasemin kokusu .

" Yazgım kızım uyan haydi ." Dedi Sesi artık tanıdık olmaya başlamıştı .

Gözlerimi sakin bir şekilde açtım sol taraftaki perdeden ince bir ayın ışığı vuruyordu geceydi hala odaya vuruyordu yanıma baktım Yaprak hanım elimi tutmuş korkmuş bir halde bana bakıyordu.

Hızlı bir şekilde yataktan doğruldum nefes alış verişim hızlanmıştı kabus görmüştüm Tuğrul burda yoktu .

" İyimisin." Dedi tedirginle.

" İyiyim ." Dedim titreyerek.

Ona bakıyordum galiba kabus gördüğüm için ses çıkarmıştım bu yüzden gelmiştir dudaklarını aralayıp konuştu.

" Kabus gördün galiba sık sık görür müsün ." Dedi.

Saçım açık olduğu için öne getirdim göz yaşlarım yine akıyordu ." Ben alıştım kabus görmekten sizi rahatsız etim galiba ben küçüklükten beri kabus görürüm ama o zamanlar kimse yoktu beni sakinleştirecek kanter içinde uyanırdım her sabah akşamları uyamazdım korkudan siz nerden bileceksiniz çünkü yanımda yoktunuz ." Dedim acımasız bir şekilde.

Hıçkırık sesi duymamla kafamı kaldırdım Yaprak hanım ağlıyordu çok fazla ağır konuşmuştum pişman olduğum için." Özür dilerim yaprak hanım lütfen affedin beni ."

Yanımdan kalkıp." Sıkıntı yok kızım hepsi bizim hatamızdı seni daha çabuk bulmanıydık asıl sen bizi affet ." Dedikten sonra arkasına bakmadan hızlı bir şekilde odadan çıktı.