YAZGI

22.Bölüm : Yıkımın Ta Kendisi

Medya : Dedublüman - En dibine kadar.

Merhabalar yeni bölümle karşınızdayım.

Uzun bir bölüm oldu .

Canlarım satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın olur mu bol bol yorum istiyorum .

Oylarımız az hayalet okuyucu olmayın rica ediyorum sizden .👻

Özür dilerim sizden sınav haftasına denk geldiği için bölüm atamadım canlarım.

Keyifli okumalar dilerim .

Bol bol öpüyorum sizi çok seviyorum canlarım benim.

Küçük bir not : Yağız modeli artık bu canlarım birde göz rengini kahverengi olarak hayal edin .🫶

Yağız Atahanlı...

<✯>

( 3 ay sonra )

Camdan dışarıya baktım bugün her zamankinden daha güzeldi hava kuşların sesi odamda yankılanıyordu.

Kapımın açılma sesini duyduğumda elimdeki bardağı masaya bırakıp elimi kendime sardım .

Gelen kişi bana yaklaşıyordu üç aydır duymadığım sesi işitim .

" Güzelim bak bana ." Dedi Bulut abim .

Üç aydır ortalıkta yoktu hastaneden çıkar çıkmaz Ankara'daki evimize gitmişti.

Kollarımı daha fazla kendime sardım tırnaklarım koluma batıyordu tepki vermeden öylece sustum .

Abimin sesini yine işitim ." Sen demi beni suçlu olarak görüyorsun vurulduğun için." Dedi hüzünlü çıkan bir sesle.

Yanağımdan göz yaşları düşmeye başladı.

Abimin sıcak elini omzuma koyup .

" Özür dilerim affet beni burda kalmayacağım iki saat sonra yurtdışına gideceğim." Dedikten sonra elini omzundan çekip ." Seni seviyorum güzelim ." Dedikten sonra odadan çıktı.

Ağlamam artarken hızlıca odamdan çıktım aşağa indim dış kapının sesi gelmesiyle oraya doğru koştum kapıyı açmamla abim arabasına bindi yanına doğru koştum beni görmesiyle arabadan indi.

Bulut abim bana baktı ağlamıştı .

" Git Yazgı ." Dedi .

Kollarımı açıp abime sarıldım.