YAZGI

18.Bölüm : Ormanda Kayboluş

Merhabalar yeni bölümle karşınızdayım.

İyi okumalar sevgili okurlarım.

Uzun bir bölümle karşınızdayım canlarım .🫶

Okuyupta oy yapmayan var sadece yıldıza basmanız yeterli.😉

ÖNEMLİ ‼️ : WhatsApp kanalıma gelmek isteyen var mı.

<✯>

... Ayazın Ağzından ...

Ceketimi üzerime geçirip hava almak için dışarıya çıktım soğuk hava vücudumu mekik dokurcasına vücudumu işliyordu.

Aklıma Yazgı gelmesiyle düşünmeye başladım sarhoş olduğum zaman kendimde olmadığım için nefret ettiğimi söylemiştim aslında nefret etmiyordum benim karanlık hayatımı kimse hak etmiyordu onu kendimden uzak tutmaya çalışıyordum soğuk davranıyordum.

Bir kerecik olsa'da ona sarılmak istiyordum ama yapmazdım onu da kaybetmek istemiyordum kimi sevgi beslesem elimden kayıp gidiyordu .

Ondan uzak olmam ikimiz içinde iyi olucaktı.

Ümitsizlik kalbimi körertmişti içimde hiç bir duygu yoktu.

Abilerim beni kendini beğenmiş olarak görürler öyle değildim bir daha kimsenin benim yüzümden ölmesini istemiyordum.

Başımı kaldırıp yıldızlara baktım her akşam olduğu gibi parlıyorlardı aralarında bir tanesi vardı onun gibiydi melodim gibiydi ama o yoktu beni bırakmıştı sonsuza kadar gitmişti.

Beni yalnızlığa mahkum etmişti.

Omzum'da birinin elini hissetmemle arkama döndüm uykulu yeşil boncuk gözlerle yazgı duruyordu.

Hemen elini omzundan indirip ." Özür dilerim ." Dedi çekingenlikle.

" Neden buraya geldin." Dedim .

" Bu soğukta neden burda olduğunu merak ettim." Dedi.

Hayata çok zorluk çekmişti küçük yaşta sırtında taşıyamadığı yükler vardı.

" Seni ilgilendirmez gir eve ." Dedim soğuk sesimle.

Gözünde bir kırgınlık belirdi üzülmüş muydu bunu yapmak zorundaydım hava soğuk olduğu için titremeye başlamıştı.

Hastalanacaktı." Gir içeriye beni duymuyor musun yoksa ." Dedim.

" Sanane gitmiyorum istediğim zaman eve giderim seni ilgilendirmez." Dedi tavır atarak.

Toprak abisine çekmişti bu sefer daha fazla titremeye başladı.

" Ne istiyorsun söyle." Dediğimde kollarını birleştirerek.

" Benden nefret mi ediyorsun gerçekten." Dedi hüzünle.

Nefret büyük bir kalıptı ceketimi çıkartıp Yazgı'ya uzattım anlamamış gibi yüzüme bakıyordu.