My Twin Sister's Wife

Chapter 50 - The Proposal

Elix's POV:

"Babe, have you seen my passport?" I heard Rielle walking towards me.

"Yes, everything is here." sagot ko naman sa kanya. Sa lahat ng lakad namin lagi kong sinisigurado na walang maiiwan. Yes, ako ang lahat ng nag-aayos mula sa mga damit naming dalawa, mga kailangang gamit at kung anu ano pa. I think that's normal since I'm her wife. Wife's duty ika nga ng marami.

Pauwi na kami sa Pilipinas matapos ang dalawa't kalahating buwan. Hindi rin kami masyadong nakapagbonding ni Rielle dahil naging abala ako sa pag attend ng conference. Pero may mga araw din namang lumalabas kami para kumain ng dinner sa mga restaurants. Lage lang din kasing naiiwan si Rielle sa hotel pero may mga pagkakataong tinatawagan siya ng secretary niya para dumalo ng virtual meetings with higher operations sa company kung saan siya ang CEO.

"Oh shoot! Thank you wifey." sabi niya nang hawakan niya na ang bagahe namin para sa pag-alis.

Dumiretcho kami sa airport for our flight dahil ito ang gusto niya. Gusto ko sanang dumiretcho ng uwi para makapagpahinga kami kaagad dahil may private jet naman kami, I don't know what's with her at namiss daw niya ang mga nakikita sa airport. Weird, right? Akala mo talaga laging umaalis ng bansa samantalang ayaw niya nga laging umaalis. At ang pinaka weird pa ay imbes na direct flight ang kunin niya ay connecting flight pa ang binook niya dahil gusto daw niyang makita ang Singapore Changi Airport. I found it really weird pero at the end of the day, siya pa rin naman ang nasunod.

Nang makalapag na kami sa Singapore Airport at makuha ang aming bagahe, patuloy lang ako sa paglalakad nang mapansin kong wala na sa likod ko si Rielle. I'm now walking alone kaya hinanap ng mga mata ko ang pigura niya sa kahit saan pero hindi ko makita. Sa dami ng tao na naglalakad ay hindi ko alam kung saan ko siya hahanapin kaya naman kinuha ko ang phone ko to call her but her phone is just ringing at hindi naman nito sinasagot.

Kinakabahan na ko dahil hindi siya sumasagot, paano kung meron na namang dumukot sa kanyang mga kawatan, oh god di ko na kakayanin na mawala pa siya sakin. Dali dali akong lumapit sa isang personnel to ask for assistance and reported that my wife is missing. Agad naman ako nitong tinulungan at inannounce sa buong airport ang tungkol sa pagkawala niya.

"Attention all passengers and visitors at Singapore Changi Airport,

This is an urgent announcement. We regret to inform you that a passenger named Rielle Santillan is currently missing within the airport premises. Rielle Santillan was last seen near Terminal 2 Departure Hall approximately 30 minutes ago.

Rielle Santillan is described as a female in her mid-twenties, approximately 5 feet 5 inches tall, with shoulder-length light brown hair, wearing a red blouse and black jeans. She was carrying a black backpack.

If anyone has seen or has any information regarding Rielle Santillan's whereabouts, please come forward to the nearest information desk or contact airport security immediately. Your cooperation is greatly appreciated as we work to locate Rielle and ensure her safety.

Thank you for your attention and assistance."

"Ma'am maghintay po muna tayo dito." Pinasunod niya ko sa isang upuan ng enchanted garden where some of the people are also waiting. Naupo naman ako kahit nag-aalala ako sa asawa ko. She's not in that habit na bigla na lang mawawala.

Ilang minuto lang ay narinig kong tumunog ang isang piyesa sa piano dahil may isang pianist pala na nakaupo sa di kalayuan sa inuupuan ko. Ang ganda ng masterpiece na iyon at napansin kong lahat ng mga tao at naaaliw din sa pakikinig. At sa pagpapatuloy ng pagtugtog ng lalaki sa piano ay biglang may sumulpot na batang babae na may dalang violin at sinabayan ito sa pagtugtog. Nagsimulang mamangha ng mga tao sa paligid na nanunuod, ang iba'y pumapalakpak pa sa pagka-aliw. Di pa natatapos doon at may isang binata pa na may hawak na cello at pinatugtog din iyon at sumabay sa himig ng dalawang instrumento. I don't know pero parang sa imahinasyon ko lang yata na nakatingin sa gawi ko ang mga tumutugtog na para bang para sa akin ang musikang yon.