My Twin Sister's Wife

Chapter 37 - Meeting Ash

Rielle's POV:

"Where the hell is she?" bulong ko sa sarili nang makarating ako sa condo. Wala si Elix sa loob ng kwarto. Maging sa balcony or sa restroom wala din siya. I tried to call her phone pero wala ring sagot. I'm so worried. I have to talk to her. At least to make things right between us. God, I don't want to lose her. If something happened to her, di ko kakayanin. Baka mabaliw ako ng tuluyan. Tama na ang isang beses na nawalan ako ng taong lubos kong minamahal, ayokong muling mawalan ng asawa. Where is she?

I have to go to the mansion. Nagmadali akong nagmamaneho patungo roon. While driving, I still try to contact her through her phone but she's not answering. Dammit!

Nang makarating ako sa mansion, sinalubong ako ng mga maids. No one is here, nakauwi na kasi si Charles sa France last week. Hinatid namin siya ni Elix then after that I never came home until now. That's the last time I've seen my wife.

Dumiretcho ako sa kwarto namin pero wala din siya doon. Ginalugad ko ang lahat ng kwarto na madaanan ko pero wala rin siya. Madali ang bawat hakbang ng mga paa ko dahil ayokong magsayang ng oras para mabilis ko siyang makita. How I miss my wife so much! Bago ako bumaba ng hagdan ay may isa pa palang kwarto ang hindi ko napupuntahan. Yung pinakadulong kwarto. Ito yata ang pinakamalaking guestroom na halos kasinglaki ng kwarto namin ni Elix. Kumatok ako ng ilang beses ngunit walang sumasagot kaya't pumasok na ako.

Wala ring tao pero may mga make-up kit akong nakikita sa malaking tokador kaya't malamang ay may gumagamit ng kwartong ito. Habang pinagmamasdan ko ang mga gamit na yon ay biglang bumukas ang pinto ng restroom at lumabas doon si Elix–

She's wearing a black robe at may twalyang nakabalot sa buhok nito.

"There you are, thank God!" akma ko siyang lalapitan ngunit gulat ang nakita kong ekspresyon mula sa kanyang mga mata. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang reaksiyon niya. Nilapitan ko pa rin siya para yakapin pero umatras lamang siya sakin.

"I'm sorry, hindi ako si Elix."

And that's the time when reality hits me. She's not Elix. Deja Vu. Napahinto ako at napatulala. Tinitigan ko lamang ang kanyang mukha. She really looks like Elix. Yeah, sure. She's one of the triplets. Totoo ngang identical silang tatlo. And the situation is driving me nuts. It reminds me of the saddest part of life when Elix revealed Lexa's death in front of me. The only difference is that I'm finding Elix now and I encountered Ash. Shit! My tears are falling down. I don't know why my past is still hunting me. I can't act like this in front of a stranger. Yes, this is the first time I met her. I didn't meet her when she got home the same day I got my freedom since I was asleep at that time. Then the next day, I reported back to work again to keep myself busy. We never had a chance to meet in person.

"I-I.." I'm stuttering habang nakatingin lamang sa carpeted floor.

"Are you okay?"

I heard her ask me worried. Her voice. She sounds like Elix. Her eyes, her nose, her lips, they really look like her. Maging ang katawan niya ay kasing fit ni Elix. Paano akong hindi magkakamali at mapagkakamalan kong iisa lamang sila eh sa bawat parte ng kabuuan ng itsura niya ay si Elix ang nakikita ko. Dahil sa nakaraan, kitang kita niya ang pagtulo ng mga luha ko sa mga mata ko.

"I-I'm sorry. I just thought Elix was here. Then I saw you. I just thought you were her and I'm sorry."

"Elix is not here but..." she paused for a moment and she sat on her chair in front of me. "Maybe she's at the bar again. It seems that there's something going on between you two."

Right after I heard that, tumalikod na ko at saka lumabas ng pinto. Nagmadali akong sumakay sa kotse at tumungo sa bar kung saan kame nagpunta noon. Di ko na nagawang magpaalam dahil sa pagmamadali.

'Wait for me hon.' yun lang ang nasa isip ko habang nagmamaneho. I feel so stupid. Always keeping my distance to her. I'm pushing her away na parang wala nang kapatawaran ang mga ginawa niya. Pero ako, samantalang ako nagawa ko pang makisiping sa ibang babae without knowing her feelings at all. Damn idiot!

Dali dali akong pumasok sa bar at dumiretcho sa mahabang mesa sa tapat ng counter kung saan ngpeperform ang isa sa mga bartender doon. And there, I saw her. She's with... She's with someone else.

I swallowed hard nang marahan akong lumapit sa kanila. Nawala naman ang kaba ko sa dibdib nang mapagtanto ko kung sino yung kasama niya. It was Supernova. Katabi niyang nakaupo sa stool bar na wari'y pinapanood lamang siya sa pag inom. Nakita ko itong ininom ng mabilis ang laman ng shotglass na nasa harapan nito at pagkatapos non ay binigyan siyang muli ng bartender ng isa pa.

"Hey, woman. Stop drinking and get your ass home now!" I heard Supernova tell her.

"No. My home is ignoring me, kid. I just want to drink and sleep to get rid of this pain."

I was taken aback when I heard her say that. May kung anong guilt akong nararamdaman dahil sa mga sinabi niya. It's all my fault kung bakit siya nagkakaganito. She's hurt. I hurt her.

"Gusto ko lang namang maging okay kami." Sabi niya na halata mong lasing na.

"Can you tell me what's the difference when you drink here all night? Magkakaayos ba kayo pag nag-inom ka?" Supernova said na parang sinabihan niya ito.

"N-No..." ininom niya ulit yung laman ng shot glass sa harapan nito. "But it can help me sleep." pagpapatuloy niya.

"I don't get you woman." sabi ni Supernova habang nakapangalumbaba sa harapan niya. She has her drink in front of her pero di nito iyon iniinom. Marahil ay binabantayan niya si Elix habang nagpapa kalango.

Kahit papaano ay panatag ang loob kong kasama niya ito. Mabuti at hindi pa ito umuuwi ng France to do her business with her organization. Maybe she's enjoying the country so far but I don't know. I'm not that close to her to know that.

Maya maya pa ay napansin kong tumingin tingin sa paligid si Supernova kaya't bago pa man ako makaiwas ay nakita na nya ako. I saw her eyes na mukhang nagulat pero napalitan iyon ng pagkalma.

"I think andito na ang sundo mo." sabi niya kay Elix.

"What?" Elix said pero di niya ito tiningnan. Nakatingin lang ito sa baso niya, nang tangkain niya iyong kunin ay napigilan ko na ang kamay niya dahil hinawakan ko ito.

"Let's go home, hon."

Umangat ang ulo niya upang tingnan ako. I see the pain in her eyes pero parang nawala yun lahat the moment she look at me. Nangilid ang mga luha niya at sunud sunod nang pumatak.

"Rielle..." halos pabulong niyang tawag sa pangalan ko sa gitna ng paghikbi niya at niyakap niya ko sa bewang ko habang nakatayo sa tabi niya.

"I'm sorry... I'm so sorry...." paulit ulit niyang usal habang yakap yakap ako. "I made a mistake and I know I shouldn't have done that. I'm so sorry... Please let me make it up to you. Please, Rielle..." Seeing her cry like this makes my heart shattered. She's too precious to me. Oh God, how I love her so much.

I hugged her back. "Shhh... Stop crying now. I'm here. Let's go home honey." hinimas himas ko ang likod niya nang mapatingin ako kay Supernova. I said 'thank you' silently para ipaalam sa kanya ang appreciation na nararamdaman ko sa mga oras nato. Tumango naman ito at nagpaalam na rin.

"Let's go hon." ulit ko habang yakap yakap ko siya. Why is my wife such a crybaby? I kissed her head at inalalayan ko na siyang tumayo para makalabas sa bar.

She's really drunk. Dahil gumigewang na siya sa paglakad. Kung hindi ko lang siya hawak ay malamang natumba na siya.

"God.. I was thinking of you babe." sambit niya habang akay akay ko siya papunta sa kotse.

"What do you think about me?"

"Everything... about you. About us."

"Tell me..."

I settled her into the passenger seat before taking the driver's seat. Gusto kong marinig ang magiging sagot niya ngunit nakatulog ito kaagad sa kalagitnaan ng byahe namen pauwi.