Gizli Stark ~ Perla Luna Stark ~

29- Yorucu gün

Perla gözlerini açtığında nerede olduğunu anlayamadı. Aynı yerde değildi. Boş bir arazide duruyordu. En son tam olarak ne olduğunu hatırlamaya çalıştı. Vücuduna elektrik akımı verildiğini hatırladı. Boynundan. O anki reflekse elini boynuna götürmek istedi fakat bunu yapamadı.yerde hala uzanırken ellerinin ve ayaklarının bağlı olduğunu fark etti. Tabii ki bunları açması saniyesini almadı. Ayağa kalkarken yalpaladı. Etrafına bakındı. Sonra tekrar aklına elektrik akımı geldi ve elini boynuna attı. Boynunu saran garip bir metal vardı. Onu da çıkarttı ve incelemeye başladı.

Etrafında girebildiği tek bir yerleşke kanıtı bile yoktu. Üzerini yokladı. Telefonu vardı fakat ne kadar güvenliydi?

"Friday?"

"Dinliyorum Bayan Stark."

"Tanrıya şükür kostüme bağlı olduğunu bilmiyorlardı."

Biraz durdu.

"Neredeyim?"

"Hollanda, Valkenbrug."

"Oha. O kadar uzağa mı getirmişler beni? Bir dakika... Beni sadece elektro şokla bu kadar uzun süre bayılmam imkansız."

Aklına gelen şeyle gözleri kocaman açıldı.

"Mysterio, Quentin Beck. O nerede?"

Birkaç saniyelik bir sessizlik oldu.

"İngiltere, Londra."

Perla sessizce bir küfür mırıldandı. Ne yapacağını düşünmeye başladı. Oraya gitmesi gerekiyordu.

"Beni böyle bırakmanız haksızlık."

Dedi kendi kendine.

"Üçünüzün de. Neden beni bıraktınız ki? Ne yapacağımı hiç bilmiyorum."

Başını ellerinin arasına aldı.

"Londra'ya en hızlı nasıl gidebilirim?"

"Amsterdam hava limanından kalkan uçak ile beraber toplam yol süresi minimum 1 saat 45 dakika."

"O kadar kısa mı?"

"Amsterdam'a kadar bir trene binmelisiniz."

"Onu nasıl yapıcam ki!"

Diye söylendi kendi kendine. Bir yol görene kadar uçarak ilerledi. Yolda otostop çekmeyi denedi.

"Bir Stark otostop çekiyor... Çok ilginç."

Mırıldanıyordu. En sonunda biri durdu. Duran adamka Hollandaca konuşmaya başladı.

"Acaba nereye gidiyorsunuz?"

"Havalimanına gidiyorum. Yardım mı lazım?"

"Ben de o yöne gitmeliyim de. Beni bırakabilir misiniz?"

Arabanın arkasında iki çocuk, yan koltukta bir kadın vardı.

"Tabii. Arkaya geçebilirsin."

Perla'nın dağılmış görüntüsüne aldırmamışlardı. Kibar insanlar.

"Sen cidden cadı mısın?"

Dedi arka koltuktaki küçük kız.

"Karen, çok ayıp."

"Evet öyleyim."

Dedi Perla. Adının Karen olduğunu öğrendiği küçük kız hevesle gülümsedi. Yanında duran erkek kardeşi Perla'ya meraklı bir bakış attı. Erkek çocuk 8, kız çocuk 5'ten fazla göstermiyordu.