Gizli Stark ~ Perla Luna Stark ~

36- Eve Dönüş

Peter bütün bu süre boyunca resmen Perla'dan kaçmıştı. Şimdi ise Strange gelmiş, bütün ekip oturma odasındaydı.

"Seni tekrar göreceğimi düşünmüyordum Stark."

"Benim de planlarım arasında değildi."

"Neyse. Sanırım senin evrenini buldum. Gitmeden önce vedalaşmak ister misin?"

Perla bunun bu kadar hızlı olacağını beklemiyordu. Sadece birkaç saat olmuştu. Ama böylesi çok daha iyiydi onun için. Buraya bağlanmak istemiyordu. Tony'e döndü. Tony burukça gülümsüyordu. Yanına gitti ve ona sıkıca sarıldı.

"Orada kendine dikkat et. Lütfen dikkat et."

"Sen de burada."

Güldüler. Perla Natasha'ya da sarıldı. Sonra gidip bir anda Peter'a sarıldı. Peter ilk başta ne olduğunu anlayamasa da kollarını yavaşça Perla'ya doladı.

"Kendini suçladığını biliyorum, Pete. Ama senin suçun değildi. Bunu unutma ve lütfen hayatına devam et. Böyle olmasını isterdim. Benim yerinde sen olsaydın sen de bunu isterdin."

Peter dolmuş gözlerini gizlemek için aşağı baktı. Perla ise ekibe son bir kez göz gezdirip Strange'in yanına ilerledi.

"Luna,"

Natasha'ya döndü.

"Lütfen Clint'e onun hatası olmadığını ve selamımızı söyler misin?"

"Evet, elbette."

"Teşekkürler."

"Hazır mısın?"

İçini çekti. Bu onun şansıydı. Şansını kullanmıştı. İstediği olmuştu.

"Bunun bir rüya olmadığını nereden bileceğim?"

Bu ihtimalden korkuyordu. Tony öne çıktı. Perla'nın eline bir zarf verdi.

"Bu anlamanı sağlar."

Gülümsedi.

"Sanırım artık hazırım."

"Peki."

Gözlerini kapattı. Turuncu kıvılcımlar gördü. Gözlerini tekrar açtığında ilk kapattığı yerdeydi. Çimenlerin üzerinde yatıyordu. Hızlıca doğruldu ve karnının acıması ile bunu yapmaması gerektiğini hatırladı. Etrafına bakındı. Zarf yanında duruyordu. Açmadı. Ayağa kalktı. Orada geçirdiği birkaç saatte bile yarası iyileşmiş gibiydi. Eve girdi.

"Pepper?"

Koşma seslerinin ardından Pepper görüldü.

"Perla! Sen neredesin?! Çok korktum!"

Hızla koşup Perla'ya sarıldı.

"Tahmin edemeyeceğin kadar çok ve ilginç şey oldu."

"Anlatmalısın. Anlatmak zorundasın. Anlat!"

Anlatmaya başlamadan önce oturma odasına geçtiler. Perla zarfı kaldırdı.

"Bunu babam verdi."

Pepper birkaç saniye boyunca Perla'ya boş boş baktı. Onun iyi olmadığına karar vermişti.

"İnan bana. Henüz delirmedim. Bahçedeyken bir şekilde- bir şekilde başka bir... Evrene gittim."

Pepper sessizliğini sürdürdü.