කවීන් එක්ක මගේ නම එකට ගාවපු නිසා මට මුලදි ලොකු වේදනාවක් දැනුනත්.. දවස් ගත වෙද්දි ඒ හැඟීම කේන්තියකට පෙරළෙන්නැති. ඒ නිසා මතීෂට මම වේදනාවක් දෙනවා කියන හැඟීමවත් මාව අඩපණ කලේ නැහැ. මම දැනන් හිටියා මම මෙහෙම හැසිරෙද්දි එයාට රිදෙනවා කියලා. ඒත් මම ඒක ගණන් ගත්තේ නැහැ. එයාට මට රිද්දන්න පුලුවන් නම් ඇයි මට බැරි කියන හැඟීම එක්ක මම පුලුවන් තරම් මතීෂව මඟ ඇරියා.
එයා මාත් එක්ක කතා කරන්න උත්සහා කරද්දි මම ඒවා ඇහෙන්නැ වගේ ඇවිදින් ගියා. උදේට මම එනකල් එයා පන්තියේ දොර ගාව බලන් හිටියා වගේම මම ඇතුළට ගිය ගමන් මං දිහා බලන් ඉදලා ළඟට එන්න හදනවා. එයා ඉස්සර වෙන්න කලින් මම පන්තියේ පිටිපස්සෙ දොරෙන් එළියට යනවා. ඒත් මතීෂ එහෙම ලේසියෙන් දෙයක් අතඅරින්නැ කියලා මම මුලදිම කිව්වා නේ. එයත් පන්තිය ඉස්සරහින් මං එක්කම එකට ඇවිදන් එනවා දැල්වලින් මං දිහා බල බල. ඒ කොරිඩෝව කෙලවරදි මාව අල්ලගන්න බලාගෙන මතීෂ දුවන් යද්දිම මම ළඟම තිබුන පන්තිය හරහා ගිහින් එළියට යනවා එතකොට.
මතීෂ ලේසියෙන් දෙයක් අතඅරින්නැති කෙනෙක් වගේම මං කියන්නේ එහෙ බලලා මෙහෙ බලද්දි මොළෙන් වැඩ ගන්න කෙනෙක්. ඉතින් එයාගෙන් පැනලා යන එක මට එච්චර අමාරු දෙයක් නෙමෙයි.
ඒත් බලන්න වටිනවා කොරිඩෝව කෙලවරදි අල්ලගන්න බලන් හිටපු අමන්දා එකපාරම නැති උනාම බලාපොරොත්තු කඩවෙලා ආතබූත වෙන මතීෂගේ මූණ. එයා ආපහු එද්දි මම ඩියුටි බලන පන්ති පැත්තට දුවලා ගිහින් ඒ පන්ති භාර මැඩම් අස්සේම ඉන්නවා. එතකොට ඉතින් මතීෂ කරන්නේ එයා ඩියුටි බලන පන්තියේ ඩස්බින් එක විසික් වෙන්න පයින් ගහන එක......
ඒත් ඉතින් මතීෂ කියන මනුස්සයා පහුබැස්සේ නැහැ. ළඟ පාත ගහක තියන මලක් කඩලා එයා ඩියුටි බලන පන්තියෙ ඉන්න පොඩි ලස්සන කියුට් බටු ඇටයෙක් අතේ මට එවනවා. අනේ ඉතින් අර ත්‍රිකෝණෙට නවපු ලේන්සුවකුත් ගහලා.. පොකට් බැජ් එකේ නේම් ටැග් එකත් ගහන් ඉන්න පොඩි පැටව් මට මල් ගෙනත් දෙනවා. සේපාලිකා.. සමන්පිච්ච.. ඉද්ද.. ගැටපිච්ච.. පුංචි රෝස මල්.. එවන හැම සැරේකම මං එයා දිහා බලලා රැවිවත්... මතීෂ කලේම සොරි කියලා තොල් වලින් මුමුණපු එක.
YOU ARE READING
MY DEAREST || SINHALA || COMPLETED
Short Storyඇත්තටම මගේ ආදර කතාවත් ෆික්ශන් එකක් උනා නම්.. මම අනිවාර්යයෙන්ම.. ඒකට ලස්සන අවසානයක් ලියාගන්නවා. අපි තුන්දෙනාටම ලස්සන අවසානයක් එන විදියට....... ඒත් ඉතින්.. මම... මතීෂ... වගේම ලිමෙව් කියන්නෙත්.. රියලිටියේ හුස්ම ගන්න මිනිස්සු... ලිමෙව්ට මාව තදට දැනුනට...
