MY DEAREST || SINHALA || COMPLETED

32. අහිංසක කලු පාට ඇස්...

සාමාන්‍යයෙන් ගම්පහ ඉදන් මගේ ගෙදරට බයික් එකේ එනවා නම්... විනාඩි විස්සක් හො තිහක් යයි.. ට්‍රැෆික් එහෙම වැඩිපුර අහුඋනොත්. පාරේ වාහන අඩු නම් ඊටත් කලින් එන්න පුලුවන්. ඒත් එදා ලිමෙව් මාව ගෙදර අරන් එන්න පැයකටත් වැඩි වෙලාවක් ගන්නැති. මමවත් නොදන්න අතුරු පාරවල් ගොඩකින් එයා මාව එක්කන් ආවේ.

එයා කියපු දේවල්වලින් මට මතක හරිම පොඩ්ඩයි. ඒ වෙලාවේ මම ගොඩක් දේවල් තේරුම් කරගන්න හදන ගමන් අවුල් ගොඩක පැටලිලා හිටියේ. ඒක ඇත්තටම හරි අමාරු හැඟීමක්... යාලුවෙක් විදියට අවුරැදු ගානක් ළඟ හිටපු කෙනෙක්.. තමන්ට තමන් වෙලා නිදහසේ ඉන්න පුලුවන් සමීප කෙනෙක්...ට ඔයා ගැන විශේෂ හැඟිමක් ඇති වෙලා කියන එක.. ඒ හැඟීම තේරුම් ගන්න අත්විදින්නම ඕන.

මට මගේ හදවත හුඟක් බරට දැනුනා. ලිමෙව්....ගෙ හිත රිද්දන්න.. මම.. අනික මම දැනටමත් කීපාරක් එහෙම කරලා ඇතිද.. නොදැනුවත්ව උනත් මම එයාව කොච්චර රිද්දලා ඇති ද... ඇයි කවදාවත් මට එයාගේ හැඟීම් තේරුම් ගන්න ⁣බැරි උනේ. මේ තරම් කිට්ටුවෙන් ඉදලත්.. මම දැන් ලිමෙව්ට මොනාද කියන්නේ... එයා කිව්වේ මට කැමති තීරණයක් ගන්න කියලා..

මම මොකක්ද කරන්නේ...?

ලිමෙව්ට ආදරේ කරන්න මට පුලුවන් ද...?

එයා මට ආදරේ කරනවා වගේ මට එයාට ආදරේ කරන්න පුලුවන්ද...?

ගෙදර ආව වෙලේ ඉදන් මගේ ඔලුව පුරා තිබුනේ ඔය ප්‍රශ්න ටික. මට මේක කාටවත් කියන්නත් බෑ. ලිමෙව් ගැන මං ගැන අපි දෙන්නාගේ යාලුකම ගැන අන්තිමට කවුරු හරි වැරදි විදියට බලනවට මම වගේම ලිමෙව් කැමතිත් නැහැ.

ඩ්‍රාමා එකක.. ෆික්ෂන් එකක.. ලව් ස්ටොරියක.. ගෑණු ළමයට තුන්වෙනි පාර්ශවයක් විදියට ආදරේ කරන.. කැමැත්තෙන් ඉන්න.. පරිස්සම් කරන.. මේල් කැරැක්ටර් එක.. කවදාවත් ගෑණු ළමයාගෙන් දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන්නැ. සමහර තැන්වල ටිකක් ඕවර් ගිහින් ජෙලස් හිතලා කේන්ති අරන් වැඩ කලාට.. හැමදාම අන්තිමට ගෑණු ළමයාගේ සතුට.. හිනාව වෙනුවෙන් තමන්ගේ හැඟීම් හංගගෙන.. ඈත ඉදන් බලාගෙන හිනාවෙන ඒ පිරිමියට මට හරි ලෝබයි. ඒ වගේ චරිත නිසා... ඇස්වලට කඳුලු එන තරමට දුක හිතෙනවා.