MY DEAREST || SINHALA || COMPLETED

34. නොඑන්න මතක සොයා...

සතියකටත් වැඩියෙන් ලිමෙව් එක්ක මම හැඟීම් ගනුදෙනුවක පැටලිලා හිටියේ.. ෆෝන් එකෙන් උනත් ඒක හරි බරට දැනුනා. මම එයාව සහමුලින්ම ප්‍රතික්ෂේප කලා කියන්න බෑ.. මට ඇත්තටම එයාට බෑ කියන්න ලෝබයි.. ඒත් හැඟීම්වලට අවංක නොවි තීරණ ගන්න බෑ මට. එහෙම බොරු දේක ලිමෙව්ව පටල ගන්නෙකත් පවක් මට.

මම ඔය හැමදෙයක්ම ලිමෙව්ට කිව්වා.. වගේම එයා තේරුම් ගත්තයි කියලා මම හිතනවා. එයා වගේම මාත් ආපහු හිටපු තත්වෙට එන්න.. පොරොන්දු උනා. මටත් වඩා එයා....ගෙන් මම ඒකට පොරොන්දුවක් ගත්තා. ලිමෙව්ට වගේම මටත් තදින්ම ඕන කලා හම්බෙන්න.. ටිකක් නිදහසේ කතා කරන්න. මොකද අපි ඉස්සරහට හම්බවෙයි.. ඒත් ඒ හැමවෙලාවකටම අම්මලා හරි.. යාලුවො හරි අපි ළඟ ඉදිවි ඒ නිසා අපිට නිදහස් කතා බහක් කරන්න අවස්ථාවක් එන එකක් නැ කියන්න එයායි මායි දෙන්නම දැනන් හිටියා.

ඒ නිසා අපි හම්බවුනා.. මම මගේ යාලුවො දෙන්නෙක් එක්ක ගම්පහ මල්වත්තේ යන්න දාගත්ත දවසක එයාටත් එන්න කිව්වා. ටිකි හිරැයි.. එක්ක තමා... මම එහෙ ගියේ.. අපි යද්දිත් ලිමෙව් එතනට ඇවිත් හිටියේ. අපි ඇතුළේ කෙලවරේම තියන බෝට්ටු පදින විල ගාවටම ගියා. ඒ විලේ හංසයෝ වගේ තියන ලස්සන බෝට්ටු පදින්න පුලුවන්.. එතන වටකුරු ආරුක්කු හැඩේට ගිය පොඩි හෙවණක් තියනවා.. වටේම ගස් එක්ක. ඒ දෙපැත්තෙන් ගල් බංකු තියපු. ඇත්තටම එතන හරි නිස්කලංකයි.. මම එතනට හුඟක් කැමතියි.

අපි එතන තිබුන ගල් බංකුවලින් ඉදගත්තා.. ලිමෙව් එක ගල් බංකුවක ඉදගනිද්දි.. අපි තුන්දෙනාම එක බංකුවක ඉදගත්තා. උදේට කන්න ගෙනාව.. ටොස්ට්.. කන ගමන් අපි එක එක දේවල් කතා කලා. ඇත්තටම අපි ඒ හම්බුනෙත් කාලෙකට පස්සේ. මම සෙකන්ඩ් ශයි එක නොකළ නිසා මට එයාලාව හම්⁣බුනේම නැති තරම්.. අනික අතට එයාලත් ෆස්ට් ශයි එක වගේ එකම පන්තිවලට නෙමෙයි නේ ගියේ.. දන්නෙම නැතුව අපි පැය ගානක් ඔහේ ආගිය දේවල් කතා කලා... හිනාවෙවි...

ඒක හරිම සැහැල්ලු හැඟීමක්.. අපිට අපිම වෙන්න පුලුවන් සමීපම යාලුවො එක්ක නිදහසේ හිනාවෙවි කතා කරනෙක.. ඇත්තටම පුදුම සැහැල්ලුවක්....

ඊට ටික වෙලාවකට පස්සේ.. ලිමෙව් එක්ක මාව තනිකරලා අර දෙන්නා ටිකක් ඈතට ගියා... වොශ්රූම් යනවා කියලා. ඕවා ඉතින් තනිකර ප්ලෑන්.. උන්ට ඕවාගේ යන්න උවමනාවක් නැ.