Percy Jackson: De Opoffering |1|

|3| Vragen

P.O.V. Hanna

Ik zat aan tafel bij de halfgod kinderen van Ares. Ik heb beter kennis gemaakt met Clarisse en ik kan besluiten dat ik misschien wel uiterlijk op Clarisse lijk, maar mijn persoonlijkheid ligt verre van dat van Clarisse. We zijn een soort van vrienden denk ik, maar niet voor te zeggen BFF's.

Ik was voor het avondbuffet wat rond aan het kijken in het Kamp en kwam onderweg een meisje tegen, haar naam was Hazel. Ik botste perongeluk tegen haar terwijl ze direct haar excuses aanbood, maar het was haar schuld niet dus zei ik sorry terug. Hazel had van dat bruin, gekruld haar en gouden ogen, wat echt prachtig was. Ze had ook een donkere huid tegenover sommige halfgoden die ik gezien had.

Ik denk dat de halfgoden bang van me zijn vanwege heel het gedoe met de centaur of Chiron zoals de halfgod kinderen van Ares mij vertelden.

Ik had geen trek en pakte alleen maar wat chocoladecake van het buffet dat ik meteen opat.

Ik zat al een tijdje aan tafel en de Ares halfgod kinderen vertelden al hun verhalen die ze allemaal hadden beleefd op één van hun queesten. Je moet namelijk een queeste doen voordat Ares je erkent als zijn zoon of dochter, ze noemen het de ultieme proef.

"Hey Hanna, ik denk dat we verkeerd zijn begonnen". "En wie mag jij dan wel zijn?"

"Jason Grace, zoon van Jupiter." "Aah wacht ja de Romein die nu Grieks is" zei ik met een grijns.
Jason was kwaad aan het worden en een jongen met zwart haar en zeegroene ogen nam het woord.

"Hallo ik ben Percy Jackson, zoon van Poseidon" zei Percy. "Hmm...aangenaam" zei ik terug.

"Waarom hebben ze je verstoten uit Kamp Jupiter?" vroeg Percy. "Dat zijn jou zaken niet" zei ik terug.

"En vertel eens wat over jezelf" zei Percy terwijl hij naast me kwam zitten, want alle halfgod kinderen van Ares waren al weggegaan. Ik keek Percy met een dodelijke blik aan en zei "Je kunt beter naar je vriendjes gaan en slecht over me praten daar zijn jullie namelijk toch zo goed in".

Percy keek me geschokt aan. Ik was namelijk voorbij gelopen toen ik hoorde dat ze me niet vertrouwde. Ik stond recht, maar werd tegen gehouden door Chiron.

"Ik zou het appreciëren als je meekomt met mij voor een wandeling" zei Chiron met een vriendelijke stem. Ik knikte en ging mee met Chiron, het was tenminste beter dan bij Percy en Jason blijven. Ze vertrouwen me toch niet dus waarom zou ik dan nog praten met hun.

Ik wandel met Chiron door het bos en hij stelde me vragen zoals ik al verwachtte.

"Hoe komt het dat de Romeinen je hebben verstoten?" vroeg Chiron openlijk geïnteresseerd. "Ze lachten me uit omdat mijn goddelijke moeder/vader me nog niet erkent heeft na het hele Romeinse ritueel in het bos met de wolf Lupa. Ze vonden me geen volwaardige Romein, maar ik ben even Romeins als hun" zei ik terug zelfverzekerd.

"Ja, dat zie ik je straalt dat gewoon uit" zei Chiron. Ik gaf hem een glimlach en ik had meteen het gevoel dat ik hem kon vertrouwen.