Percy Jackson: De Opoffering |1|

|41| Opvrolijken...

P.O.V. Hazel

Ik sta in een witte ruimte en zie een beetje verder mijn vader staan...Hades.

Ik stap dichter naar mijn vader toe en vroeg "Waarom wou je je broer verraden, Zeus...?". "DAT ZAL IK JE LATER WEL UITLEGGEN..." zei mijn vader. Ik knikte terug "EN...HOE GAAT HET MET JE?" vroeg mijn vader bezorgd aan me. "Niet zo goed..." zei ik terug met tranen in mijn ogen.

"IK WOU DAT JE MOEDER HIER WAS, DAN ZOU ZE JE KUNNEN OPVROLIJKEN..." zei mijn vader zuchtend. "Je kunt me wel opvrolijken" zei ik terug terwijl ik mijn vader een onverwachtse knuffel gaf.

Mijn vader is een stuk groter dus ik knuffel nu eigenlijk met zijn borst, maar ik voelde al snel twee armen om me. Een verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

"JE MOET JE GEWOON EROVER HEEN ZETTEN... ER GEBEUREN NU ÉÉNMAAL DINGEN DIE WE NIET WILLEN..." zei mijn vader terwijl hij rustig op mijn rug klopte met zijn handen.

Ik knikte en mompelde een ja.

"KUN JE JE VRIENDIN BEDANKEN" zei mijn vader. "Voor wat?" vroeg ik terug niet-begrijpend. "ZE DEEDT ER ALLES AAN OM JE TE REDDEN... ALS JUPITER NIET ZOU ZIJN GEKOMEN, WEET IK ZEKER DAT ZE LEO EN FRANK HAD VERMOORDT OM JOU TE REDDEN." zei mijn vader terwijl we nog altijd knuffelde.

Ik liet los en zei "Is goed, ik zal dat voor je doen". Mijn vader kreeg een glimlach op zijn gezicht. Dit is de eerste keer dat ik hem zie lachen of dat hij überhaupt praat met me.

"EN NOG ÉÉN DING..." zei mijn vader. "Ja..." zei ik terug. "VERGEET NIET HANNA SUCCES TE WENSEN..." zei mijn vader met een grijns. Ik wou vragen met wat, maar dan wist ik het weer. "Haha, dat ga ik absoluut doen." zei ik terwijl ik begon te lachen. Mijn vader begon mee te lachen terwijl we zo een paar minuten verder deden.

"GOED, IK HEB NOG EEN CADEAU VOOR JE" zei mijn vader. Mijn vader haalde een soort van brief boven en gaf die aan mij. "EEN GEEST ZEI DAT IK DIE AAN JOU MOEST KOMEN AFGEVEN" zei mijn vader met een glimlach terwijl hij verdween en ik alleen was met de brief in mijn handen...

Liefste Hazel,

Ik hoop dat je nu terug leeft. :) De paar uren dat ik je bewusteloos zag, waren heel raar... Ik dacht de hele tijd dat je dood was...

Ik vond het raar dat je vader, je bijna liet dood gaan. Maar ik hoop dat alles toch goed is gekomen. :)

Ik was als geest nog even bij je gebleven en ging weg toen je "Dankje Frank" zei. Op dat moment had je me heel blij gemaakt.

Ik hoop dat je terug iemand vind die net zoveel geeft om jou als ik, maar voorlopig heb je nog Nico, Leo en Hanna die veel om je geven. :)

XxFrankxX

Er stromen tranen over mijn wangen. Ik hou van je Frank...

Toen ik daar aan dacht verdween ik uit de witte ruimte...