Percy Jackson: De Opoffering |1|

|50| Ik kan het niet

P.O.V. Hanna

Hazel duwde me tegen Nico aan, Nico draaide zich om en Hazel moest een lach onderdrukken terwijl ze weg ging.

"Sorry...Hazel duwde me" zei ik en wou er vandoor gaan, maar het lukte me niet.

"Het geeft niet..." hoorde ik Nico zeggen. Ik draai me naar hem toe en zie een lichte grijns zijn lippen sieren. "Het geeft niet?" vroeg ik verbaasd. "Nee...zolang jij maar tegen mij botst" zei Nico met een glimlach. Ik wou mijn glimlach onderdrukken, maar glimlachte toch.

Ik zie Nico dichter naar me toe komen, maar ik stap verder weg van hem. Ik kan het niet...

"Weet je waar Hazel is?" vroeg ik aan Nico. "Naar het Aresgebouw..." zei Nico terug. "Laten we naar haar gaan" zei ik tegen Nico. Nico knikte terug en we gingen samen naar het Aresgebouw.

Als we onderweg zijn pakt Nico mijn hand vast en voel ik een tinteling in mijn hand. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en we stappen naar Hazel toe.

Als we aan gekomen zijn zie ik Hazel geknield bij het beeld van Frank zitten. "Hazel..." zei ik zacht. Hazel draait zich naar mij toe en ik kijk in haar rode ogen.

Ik stap naar haar toe en neem haar in mijn armen. "Het komt wel goed..." zei ik zachtjes terwijl ik met mijn hand in haar haren ga. "Ik zag Frank..." zei Hazel met een glimlach. "Echt?" vroeg ik terug. Ze knikte terug. "Dat is goed..." zei ik terug.

Ik keek naar Nico die gewoon naar ons zat te kijken.

"Nico kom" zei Hazel. Nico stapt naar ons toe en knielt neer bij Hazel. "Ik heb je nodig..." zei Hazel terwijl ze Nico omhelst.

Als Nico Hazel omhelst kijk ik recht in zijn ogen. "En ik niet alleen..." hoorde ik Hazel zeggen terwijl ze los laat van de omhelzing met Nico en zich naar mij toekeert.

"Jullie zijn echt ongelooflijk" zei Hazel. "Waaro-" "Durft dat te vragen, Hanna..." zei Hazel kijkend naar mij. "Maar wat is er?" vroeg ik aan haar. "Je houdt van mijn broer en toch zeg je het niet tegen hem en dat geldt ook voor jou" zei Hazel kijkend naar Nico. "Zolang ik jullie niet samen zie, praat ik niet meer tegen jullie" zei Hazel boos terwijl ze weg ging. "Hazel!" riep ik maar ik kreeg geen antwoord.

Ik zucht. Hazel heeft gelijk...

Ik kijk naast me en zie Nico nog altijd geknield naast me zitten terwijl hij naar de grond staart. "Het spijt me..." zei ik tegen Nico. Nico kwam uit zijn gedachte en keek in mijn ogen "Voorwat?" vroeg Nico niet-begrijpend. "Ik kan het niet..." zei ik terwijl ik glimlachte naar hem en er een traan van mijn wang gleed.

"Niet huilen..." zei Nico terwijl hij mijn hand vast pakte. "Denk je dat het voor mij simpel is als Zoon van Hades om te zeggen dat ik van je hou..." zei Nico kijkend in mijn ogen. "Ik ben dochter van Venus, liefde hoort simpel te zijn voor me en dat is het niet" zei ik terwijl er meer tranen van mijn wangen gleden. "Shhtt" zei Nico terwijl hij mijn tranen wegveegde en mij in zijn armen nam.