Percy Jackson: De Opoffering |1|

|18| Hanna

P.O.V. Leo

Ik zit al een tijdje in het Hephaistosgebouw gewoon in men bed. Ik wou mijn rugzak maken, maar bedacht me dat ik niet veel nodig had. Gewoon mijn gereedschapsgordel die ik van mijn vader gekregen had, natuurlijk eten en drinken en een slaapmatras.

Ik was echt moe van gisterenavond dus besloot ik nog wat slaap in te halen dus deed ik mijn ogen toe...

Ik stond in de oude werkplaats van mijn vader toen hij nog samenwoonde met mijn moeder. Ik keek wat rond en bewonderde al de geweldige uitvindingen die hij had uitgevonden.

"ZOON?" vroeg een stem die achter me stond. Ik draaide me om en zag mijn vader, Hephaistos. "WAT DOE JE HIER?" vroeg hij aan me. "Ik vond het gewoon lang geleden dat ik nog een keer gepraat had met jou vader" zei ik terug. "JE WEET DAT IK HET DRUK HEB ZEKER IN DEZE TIJDEN, LEO" zei mijn vader terwijl hij zoals een kip zonder kop door zijn werkplaats wandelde.

"Ik heb uw hulp nodig, vader" zei ik terug. "IK HEB JE TOCH AL DIE GEREEDSCHAPSGORDEL GEGEVEN..." zei mijn vader, maar ik onderbrak hem "het is niet zo'n probleem...". Mijn vader keek me aan en liet zijn gereedschap vallen en luisterde meteen.

"WAT IS ER, ZOON" vroeg mijn vader terwijl hij gebaarde dat ik moest praten. "Ik vind namelijk een meisje leuk, maar ik denk niet dat dat wederzijds is en ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten..." vertelde ik aan men vader. Mijn vader glimlachte "JE WEET DAT IK JE NIET KAN HELPEN MET 'GEVOELENSPROBELEMEN'." zei mijn vader kijkend met een strenge blik. "Ik weet het, maar..." zei ik, maar werd onderbroken door mijn vader "LATER ZAL IK HET JE WEL UITLEGGEN". Ik knikte terug en gaf hem een zwakke glimlach.

"WIE IS HET MEISJE?" vroeg mijn vader met een glimlach. "Hanna" zei ik met een brede glimlach. De glimlach van mijn vader veranderde in een blik vol met afschuw en haat...

"Leo!" riep Hazel naast mijn bed. Ik doe mijn ogen open en schrik heel hard. "Sorry, ik kreeg je niet wakker. We moeten eten" zei Hazel met een lichte glimlach. Ik stond recht en volgde Hazel naar ons laatste buffet.

Als Hazel en ik aankomen en ik iedereen al zie zitten aan tafel ging ik eerst eten halen. Ik pakte een stuk pizza en wat frietjes met een Fanta erbij en ga terug aan tafel zitten.

Wat was er met mijn vader? Waarom die blik toen ik zei dat ik gevoelens had voor Hanna?

Ik kwam uit mijn gedachte toen ik Hazel hoorde vragen "Gaat het wel met je?". Ik knikte en at verder van mijn pizza en frietjes.

"Goed, moet er iemand nog iets vertellen aan mij?" vroeg Hanna met een doordringende blik. Zou ze het weten van mijn droom?

Niemand reageerde dus Hanna zei "Oké goed als iedereen klaar is ga ik vertellen naar waar we naar toe moeten, maar ik laat jullie eerst verder eten". Iedereen mompelden iets van een 'ja' en we aten verder.