|35| Haha...Hel

164 12 0
                                    

P.O.V. Hazel

Ik volg Hanna, ze gaat ergens naar toe ik weet niet naar waar en ik probeer haar tegen te houden. "Hanna!" roep ik. Hanna draait zich om en ziet me, maar loopt toch verder. "Stop ik kan je helpen!" roep ik naar haar. Hanna stopt en loopt terug naar me.

Ik zie de tranen in haar ogen van de pijn. "Het brandt echt" zei Hanna terwijl ze haar handen liet zien.

Haar handen zagen rood en er waren overal blaasjes op. In haar kleren zaten gaten door het vuur.

"Ik heb water" zei ik tegen Hanna terwijl ik mijn rugzak van mijn schouders pakte en mijn liter fles vol met water pakte. Ik deed de fles open en giette het water op haar handen. "Auw!" riep Hanna. "Rustig neem diep adem en adem rustig uit" zei ik. Hanna inhalerde een paar keer in en uit.

"Goed ik zal je handen verzorgen en ik heb nog een paar kleren voor je" zei ik tegen haar. Hanna gaf me een lichte glimlach en zei "Dankje...". "Het is niets, ik wil je helpen" zei ik terug.

De handen van Hanna waren verzorgt en ik gaf haar mijn kleren. Ik had alleen nog maar een zwarte skinny broek en een zwarte T-shirt waarop een rode roos stond. "Sorry, ik heb niets anders" zei ik tegen Hanna. "Het geeft niet, wacht hier ik ga me achter die struik omkleden" zei Hanna terwijl ze de kleren aanpakte en naar de struik ging.

Een paar minuten later kwam Hanna terug vandaan de struiken. Ik zag aan de armen van Hanna dat die ook verbrand waren. "Moet ik je armen ook verzorgen?" vroeg ik terwijl Hanna rustig naar me toe stapt. "Nee, het valt wel mee" zei Hanna met een glimlach. "Oké goed, we moeten terug naar de anderen" zei ik tegen Hanna. Hanna knikte lichtjes terug en we gingen weg terug naar de jongens.

We waren terug bij de jongens en stapten met zen alle naar de top waar de Hollywood letters staan.

"Gaat alles terug goed met Hanna?" vroeg Nico die naast me is komen lopen. "Sinds wanneer maak jij je zorgen om Hanna?" vroeg ik met een grijns. "Sinds dat ze jou en mij heeft gered van die eidolons" zei Nico kil. "Ik heb haar verzorgt en nieuwe kleren gegeven" zei ik terug. "Hahaha, ik dacht al dat die kleren me bekend voor kwamen" zei Nico met een glimlach, maar al snel veranderde die glimlach in terug zijn neutraal gezicht. Hij heeft overduidelijk feelings voor Hanna...

We liepen de berg op tot dat we eindelijk aan kwamen aan de Hollywood letters.

Iedereen hijgde van de stijle beklimming terwijl Hanna naar de letter 'H' gaat. "Haha, heel grappig... Hel" zei Hanna terwijl ze de tekst op de letter las.

Er kwam een deur tevoorschijn in de letter 'H' en Hanna deed de deur open. "Komen jullie nog" zei Hanna. Iedereen stapten naar Hanna toe terwijl we naar binnen gingen, Hanna stapte als laatste binnen en deed de deur terug toe.

Percy Jackson: De Opoffering |1|Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu